christospanteleou

   Αν και η επικεφαλίδα παραπέμπει σε ποδοσφαιριστή, το θέμα δεν έχει καθόλου να κάνει  με τον αθλητισμό και μάλιστα το ποδόσφαιρο.  Δανείστηκα το όνομα αυτού του φέρεπλι αθλητή, που μπήκε από το πουθενά σε όλα τα σπίτια και έγινε είδωλο των μικρών παιδιών. Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τους ταλαντούχους νέους ανθρώπους που με γνώμονα το καλό του Λουτρακίου και όχι για προσωπικό όφελος μπήκαν στον συνδυασμό που έχει τις τύχες του τόπου για τέταρτη [4] 4ετία. Το τονίζω αυτό γιατί στην πολιτική είθισται να επικαλούνται την παραλαβή καμένης γης από τους προηγούμενους. Εδώ ομολογώ πως στάθηκαν λίγο άτυχοι καθότι δεν έχουν αυτή την ευχέρεια. Ό,τι καμένο είναι, είναι έργο τους. Προσωπικά εμένα μέσω ανταλλαγής μηνυμάτων με διαβεβαίωσαν πως τους αδικώ και θα γίνει άλλος τόπος το Λουτράκι μόλις δω τα νέα πρόσωπα. Αυτή ήταν η βαρύγδουπη δήλωση την Πέμπτη. Σήμερα Κυριακή δηλαδή τρεις [3] μέρες πριν αλέκτωρ λαλήσει κατάφεραν και απέδειξαν πως οι φιλοδοξίες τους ήταν μεγαλύτερες από τις

   Μεγάλο κατόρθωμα! Φτάνει τα όρια του θαύματος! Το Λουτράκι, ο τόπος των νερών να αφήνει ολόκληρους οικισμούς μέρες, χωρίς νερό και με τέτοιες ακραίες καιρικές συνθήκες [καύσωνα]. Υπάρχει όντως πρόβλημα με το νερό γιατί όταν ένα αγαθό και μάλιστα ¨θείο 'δώρο¨ το σπαταλάμε αλόγιστα και χωρίς προγραμματισμό, θα έρθει η ώρα που θα πούμε το νερό, νεράκι. Για να φτάσουμε σ αυτό το οριακό σημείο, πρωταρχικό ρόλο έπαιξαν και παίζουν οι άνθρωποι που διαχρονικά είχαν και έχουν τις τύχες του τόπου. Καμία απολύτως ενέργεια που να φανερώνει τις ανησυχίες τους για ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αργά ή γρήγορα θα βρίσκαμε μπροστά μας. Για να γίνει όμως αυτό θα έπρεπε πρώτα και κύρια να διαθέτουν μυαλό, όραμα. Μυαλό θηλυκό που να γεννά ιδέες, σκέψεις, ενέργειες. Δυστυχώς απεδείχθη πως μόνο θηλυκό δεν είχαν και για να είμαστε στην επικαιρότητα ούτε αρσενικό είχαν αλλά γκέι. Μου κάνει εντύπωση τα συνεχή παράπονα για τη λειψυδρία από την μεριά των Ισθμίων. Τον τόπο με τους μεγάλους αστέρες π

  Είναι η τέταρτη φορά που καταπιάνομαι με το πολύπαθο Καλαμάκι. Την πρώτη φορά  ήταν 18-01-2019 με  άρθρο μου σ αυτή την σελίδα με τίτλο ¨Η σύγχρονη Άρτα¨. Λοιπόν. Όπως πάνε τα πράγματα δεν θα αργήσει η μέρα που το χωριό Καλαμάκι θα αποσπαστεί από το δήμο μας και θα γίνει κάτι σαν το Βατικανό. Αυτόνομο. Έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του και στην καρδιά του καλοκαιριού ξανά ζει εποχή Covid. Τρεις και ο κούκος τριγυρνούν στην παραλία αλλά και τα μαγαζιά.. Το γνωστό ατύχημα με την καταστροφή της γέφυρας που συνέδεε το χωριό με την ευρύτερη περιοχή ανέδειξε την ανυπαρξία μέριμνας για την καθημερινότητα των κατοίκων.  Από κατασκευής της διώρυγας οι κάτοικοι εξυπηρετούνταν με μονόξυλο που μετέφερε τους δημότες αλλά και αυτοκίνητα από τη μια πλευρά στην άλλη. Αργότερα ήρθε ο πολιτισμός και αντικαταστάθηκαν με βυθιζόμενες γέφυρες. Εδώ και 3-4 χρόνια η μια γέφυρα έχει αχρηστευτεί πλήρως. Η δε άλλη κοντεύει χρόνο που είναι εκτός λειτουργίας και έτσι οι Καλαμακιώτες και όχι μόνο, ταλαιπωρούνται α