christospanteleou

     Ο ¨γιος του Αγωγιάτη¨ έπαψε να υπάρχει ανάμεσά μας. Το φτωχόπαιδο της επαρχίας που ονειρεύτηκε έναν διαφορετικό κόσμο. Έναν κόσμο που να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια και όχι επαιτώντας. Δύσκολο εγχείρημα μιας και εκτός από τους συνήθεις ύποπτους που πολεμούν τον απλό λαό, είχε να αντιμετωπίσει και τον ίδιο τον λαό που παρασυρόμενος από τους ¨αρίστους¨ ξεχνά το συμφέρον του και συντάσσεται με τους δημαγωγούς.  Μπήκε στην πολιτική σε μιαν άγρια εποχή, που τα κομματικά καφενεία δέσποζαν στην χώρα και δεν άφηναν πολλές πολιτικές επιλογές. Θα ήσουν ή με τους μεν ή τους δε. Ο διπολισμός ήταν στο ζενίθ του. Πολλές κατηγορίες πολιτών είχαν εσαεί αποκλειστεί από θέσεις εργασίας στον ήλιο, όπως ήταν κύρια το Δημόσιο αλλά και ανώτερες βιομηχανικές υπαλληλικές θέσεις. Ο απλός λαός έχτιζε και ανοικοδομούσε την χώρα σε βαριές δουλειές της οικοδομής, στα καράβια και στις πλέον ανθυγιεινές δουλειές που δεν μπορούσε ο ¨υπερούσιος¨ πολίτης να κάνει, μιας και είχε αναλάβει να επιτηρεί και όχι να εργ