christospanteleou

           Πλήρης ημερών έφυγε από το μάταιο τούτο και πρόσκαιρο κόσμο ένας ανιδιοτελής συμπολίτης μας, ο Μιχάλης [Λάκης] Καλλίρης. Τον αποχαιρετώ με ένα σημαδιακό τραγούδι, αν και θάνατος! Δεν ήταν φίλος. Τον θεωρούσα πατέρα μου και αυτή η λέξη θα ταίριαζε περισσότερο αλλά η Σώτια Τσώτου που έγραψε τους στοίχους του τραγουδιού, τους έγραψε αποκλειστικά για έναν φίλο αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα. Τις ίδιες αγωνίες είχε και ο εκλιπών για τον τόπο. Τον σιγόκαιγε μια ιερή  υποχρέωση  και μια βαθιά ανησυχία για την πορεία του τόπου μας και γι΄ αυτό όπου καθόταν υποστήριζε με πάθος τις προτάσεις και τις ανησυχίες του προκειμένου να έρθουν καλύτερες μέρες στον τόπο μας. Ζήσαμε μαζί το ζενίθ αλλά και το ναδίρ αυτού του τόπου. Από το 2007, εποχή των παχαίων αγελάδων μέχρι το 2010 εποχή των παγετώνων, όπου άρχισε η κατρακύλα, ήμασταν σχεδόν πάντα ομιλητές στα προ ημερησίας διατάξεως θέματα. Εκεί που οι πολίτες καταθέτουν τις ανησυχίες τους και οι άρχοντες χαριεντίζονται στ

               Οι καταστροφικές φωτιές του καλοκαιριού στον Κιθαιρώνα μας έφερε απρόσκλητους μετανάστες του ζωικού βασιλείου. Ήδη έχουν περάσει στα μέρη μας αγριογούρουνα και προκαλούν ζημιές στις αγροτικές καλλιέργειες. Θυμάμαι τον πατέρα μου που μου έλεγε πως είχε προλάβει στα πεύκα αγριογούρουνα αλλά λόγω του ότι οι περισσότεροι πευκαράδες ήταν και δεινοί κυνηγοί γρήγορα περιορίστηκε ο αριθμός τους και εξαφανίστηκαν. Προβλέπω να υπάρξουν προβλήματα στα αμπέλια που δεν τρώνε μόνο τα σταφύλια αλλά και τα φύλλα από τα κλήματα. Αργότερα δε σε άλλες εποχιακές καλλιέργειες. Δυστυχώς η φύση μας εκδικείται, αφού με τις απερισκεψίες μας αναγκάζουμε να αλλάζουν τη φυσική τους κατοικία πολλά άγρια ζώα με ότι συνεπάγεται από αυτή τη μετακίνησή τους!          

   Φ ωτο. Παύλος Παύλου      Ποιος έχει μείνει ασυγκίνητος στη θέα του ήλιου που βουτά κυριολεκτικά στον Κορινθιακό κόλπο και να χαθεί αργά – αργά στον ορίζοντα; Σ΄ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να μας πει καληνύχτα, πλημμυρίζει με απίστευτους συνδυασμούς χρωμάτων τον ουρανό και σου δίνουν την αίσθηση πως το κάνουν αποκλειστικά για σένα, τον μικρό θεό! Έτσι πρέπει να αισθανόμαστε μικροί θεοί! Είναι ευλογία να βρίσκεσαι σ΄ αυτό το σημείο του πλανήτη και να αντικρίζεις αυτά τα αριστουργήματα της φύσης. Τους ζωντανούς πίνακες! Οι πιο πολλοί αδιαφορούν γι΄ αυτή τη μοναδική θέα γιατί το θέαμα είναι καθημερινό. Δεν γίνεται τυχαία ή σπάνια και για   αυτό δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτό το θείο δώρο, που δυστυχώς δεν το εκμεταλλευόμαστε αλλά και ούτε το προβάλουμε. Υπάρχουν σημεία της γης που ο ήλιος δεν τους χαμογελά όπως εμάς και κάνουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να σταθούν μάρτυρες σ΄ αυτή τη θεϊκή πινελιά επί της γης. Έρχονται στην Ελλάδα για να α

      Αν θες μια ομάδα, ένας σύλλογος, ένας φορέας να λειτουργήσει, δυναμικά, ζωτικά   και εύρυθμα θα πρέπει να λειτουργεί με κανόνες. Δεν μπορεί το κάθε μέλος να δρα κατά το δοκούν και κατά το κέφι. Πάρτε παράδειγμα οποιαδήποτε δραστηριότητα από το ποδόσφαιρο μέχρι το τάβλι. Λειτουργούν αλλά και παίζονται με βασικούς κανόνες. Δεν τους αποδέχεσαι θέτεις τον εαυτό σου εκτός δραστηριότητας. Πόσο μάλλον σε μια κοινωνία που η παραβατικότητα είναι στο πίσω μέρος της πλειοψηφίας των δημοτών και όχι μόνο. Εννοώντας φυσικά πως όταν ο ετεροδημότης βλέπει την ασυδοσία που υπάρχει και το γενικό ξεχαρβάλωμα βάζει και αυτός την πινελιά του στις κολώνες της ΔΕΗ ως συνήθως. Μεγάλες αφίσες αλλά και πανό κοσμούν τις κολώνες στην είσοδο του Λουτρακίου αλλά και σε πολλά κεντρικά σημεία. Διαφημίζουν δε και γεγονότα που δεν λαμβάνουν χώρα στο δήμο μας αλλά και σε άλλα μέρη. Πολυσυλλεκτικές κολώνες. Το κακό είναι ότι όχι μόνο ιδιώτες ρυπαίνουν αλλά και ο δήμος ο ίδιος [ή οι άνθρωποι στους ο

   1982 δημοτικές εκλογές. Ένας νέος άνθρωπος ο Γιάννης Γιωτάκης με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ ζήτησε την ψήφο των συντοπιτών του.  Όλη νεολαία στο πλευρό του! Το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι μεγάλες ηλικίες. Οι άνθρωποι που δύσκολα ¨τουμπάρονται¨ με λόγια και ζητάνε σαν τον άπιστο Θωμά να ψηλαφίσουν τις πληγές από τα καρφιά, στα χέρια του Κυρίου. Θυμάμαι είχα δώσει την πληροφορία πως ο Σωτήρης Λούτας δεν θα ψηφίσει τον Γιάννη. Το άλλο βράδυ ο βουλευτής Ν.Ρ ήταν στο σπίτι του. Με λίγα λόγια όλη η νεολαία τότε είχε ξαμοληθεί σε έναν αγώνα προπαγάνδας υπέρ του Γιάννη. Ο φίλος μου Νίκος Σ….. είχε πρόβλημα με τον πατέρα του. -Ρε πατέρα ψήφισε τον Γιάννη! Το αξίζει είναι ο καλύτερος! Τον κοίταξε, τον ζύγισε και του λέει με τη σοφία της ηλικίας του. -Είμαι 60 χρόνια, ψηφίζω τον καλύτερο και ακόμα δεν τον έχω δει! Εσύ χωρίς να έχεις ξαναψηφίσει τον βρήκες; Πόση σοφία Θεέ μου από έναν απλό, καθημερινό άνθρωπο. Δυστυχώς αν και συνομήλικος τώρα με το συχωρεμένο κυρ Παναγιώτη

   Εδώ και δυο μέρες σίγουρα, μη πω περισσότερες και τους αδικήσω, στη στροφή του θανάτου όπως είχα ονομάσει παλιότερα, δηλ. εκεί που τελειώνει η μεγάλη ευθεία από την είσοδο της πόλης μας ερχόμενοι, μετά το Συνεδριακό κέντρο και αρχίζει η επικίνδυνη στροφή, είχε σπάσει ένα αρκετά μεγάλο κλαρί από ευκάλυπτο και ήταν παγίδα για τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Θα ήταν περίπου ένα μέτρο μέσα στο δρόμο. Προσπάθησε η γυναίκα μου να το σπάσει και να το τραβήξει στην άκρη αλλά ήταν μάταιο. Είναι δυο λωρίδες ο δρόμος και τα αυτοκίνητα τρέχουν με απίστευτη ταχύτητα και χωρίς προσοχή. Θα σας πω πως το διαπίστωσα πιο κάτω. Να υιοθετήσω δυο μέρες ότι ήταν η παγίδα έτσι. Ωραία. Δεν έτυχε να περάσει συνεργείο του δήμου να το δει;   Δεν έτυχε να περάσει ένας από τους τόσους οικότροφους του δήμου και να πράξει τα δέοντα; Τώρα το απόγευμα τρεις πυροσβέστες με βενζινοπρίονο έκοψαν την κλάρα και τρέχοντας τις πέρασαν απέναντι στο δρόμο. Ο ένας κοίταζε μην έρθει κανένας οδηγός-πιλότος, στην κυριο

   Κάθε καλοκαίρι είμαστε μάρτυρες των καταστροφών από τη πύρινη λαίλαπα που κατακαίει τα δάση μας και όχι μόνο.  Ζωές θυσιάζονται και περιουσίες χάνονται έτσι για πλάκα.  Βουνά ολόκληρα χάνουν τα δέντρα τους και οι ολόμαυρες ράχες κάθονται σαν κόμπος στο στομάχι κάθε ανυποψίαστου ανθρώπου που σαν σύγχρονος Προμηθέας υφίστανται το μαρτύριο της καθημερινής υπενθύμισης.  Μια αναπόφευκτη υπενθύμιση αφού ζούμε στον τόπο του μαρτυρίου  και όσο να προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε τα αποκαΐδια φροντίζουν να  μας ξαναζωντανεύουν στο νου τις εφιαλτικές στιγμές.  Δεν υπάρχει τόπος που δεν έχει πληγεί από τη φωτιά.  Με μια ιδιαιτερότητα όμως.  Τα βουνά δεν παραμένουν όπως ήταν.  Δραστηριότητες επιτηδείων κάνουν την εμφάνισή τους σε μέρη που ήταν καλυμμένα με άγρια δέντρα, του βουνού. Για να αποπροσανατολίσεις και να κοροϊδέψεις την κοινή γνώμη θα πρέπει να δώσεις παράδειγμα από έναν μακρινό τόπο που [ίσως] κανείς αναγνώστης δεν ξέρει τα πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν αλλά και δεν μπορε

                  Το ύστατο μέτρο ενός ανθρώπου δεν είναι τι υποστηρίζει σε εποχές γαλήνης και ευημερίας αλλά τι υποστηρίζει σε εποχές προκλήσεων και αντιπαραθέσεων. Martin Luther King   Όταν αγαπάς κάτι δεν το βγάζεις εύκολα από το μυαλό σου. Πάντα το νοιάζεσαι, το πονάς και η σκέψη σου είναι να μην πάθει κακό αλλά και ταυτόχρονα να ευημερεί. Σε μια ζωή που τίποτα δεν χαρίζεται επιβάλλεται η επαγρύπνηση να είναι διαρκής και η έγνοια μας να είναι, η επόμενη μέρα. Μια μέρα που πάντα θα έχεις κατά νου πως τα πάντα ρει, δηλ. τίποτα δεν μένει αμετάβλητο. Μετά την γαλήνη έρχεται φουρτούνα αλλά και μετά τη φουρτούνα η γαλήνη, μόνο που θα πρέπει η φουρτούνα να σε δίδαξε τι πρέπει να κάνεις στην εποχή της γαλήνης ώστε να είναι πιο ανώδυνη η επόμενη φουρτούνα που θα σου χτυπήσει την πόρτα. Εμείς τι κάναμε;  Είχαμε την ιερή αγελάδα που ακούει στο όνομα καζίνο, πήραμε ένα σκασμό λεφτά και τι κάναμε; Ένα τεράστιο μηδενικό. Σπαταλήθηκαν τα χρήματα σε ανούσια έργα, φιέστες, καρναβάλ

                                                    ΑΥΛΑΙΑ   ΓΙΑ…ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ     ΜΑΣ     ΤΣΙΡΚΟ       Δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από την ποιότητα του τσίρκου και το τελευταίο δημοτικό συμβούλιο που είχε απ΄ όλα. Κουτοπονηριά, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που τους διακρίνει διαχρονικά. Κατ΄ αρχάς το καυτό θέμα της μίσθωσης του Υδροθεραπευτηρίου 1000% μπήκε στο τέλος των υπό συζήτηση θεμάτων με προοπτική να τραβήξουν πολύ τα προ ημερησίας αλλά και τα υπόλοιπα ανούσια θέματα και να συζητηθεί αργά. Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως ο κόσμος θα είχε αραιώσει και θα είχαν χαλαρή αντιπολίτευση. Τους έχω ζήσει και έχω εμπεδώσει τον τρόπο σκέψης τους, αυτή ¨του κουτοπόνηρου χωριάτη¨. 2007 ή 08. Έληγε η χρήση του κυλικείου στο πάρκο Δεξαμενής. Δυο οι μνηστήρες και οι δυο άνθρωποι της Αυλής. Ο «ριγμένος» τελικά της υπόθεσης είχε την διαβεβαίωση αιώνιου μέχρι σήμερα χιλίαρχου πως θα το πάρει. Βλέπω τον συγγενή μου που τελικά το πήρε με φακέλους στα χέρια και απόρησα. Δε

                                      ΟΙ   ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ   ΣΚΛΑΒΟΙ    Τη γενιά μου πιστεύω την σημάδεψε ένα Αμερικάνικο έργο που παιζόταν στην τηλεόραση   σε σειρές και λεγόταν «Οι ρίζες», Roots . Εξιστορούσε πως οι δουλέμποροι της εποχής έπαιρναν με τη χρήση όπλων Αφρικανούς και τους προωθούσαν στα Αμερικάνικα σκλαβοπάζαρα. Εκεί η ζωή εξαρτιόταν από τις διαθέσεις κάθε μαφιόζου δουλεμπόρου αλλά και των αφεντάδων που έναντι ευτελούς αντιτίμου τον έκανε κτήμα του ή μάλλον αύξανε τον αριθμό των οικόσιτων υποζυγίων αφού και οι σκλάβοι συζούσαν με τα υποζύγια και μοιράζονταν τον ίδιο χώρο, έκαναν και τις ίδιες αν όχι και περισσότερες δουλειές. Φυσικά και δεν είχαν περισσότερα προνόμια από τα ζώα. Με πάρα πολύ αγώνα, θυσίες, αίμα, ζωές χαμένες, επιτέλους μπόρεσαν οι Αφρικανοί να πάρουν τη θέση ανθρώπου και όχι δούλου, σε μια κοινωνία που μερικές δεκαετίες πριν δεν τους το επέτρεπαν. Φαίνεται πως έκλεισε ένας κύκλος ζωής, που από την απαξίωση έφτασε στην δικαίωση των έγχρωμων α

                                                          ΤΟ   ΣΙΣΥΦΕΙΟ   ΔΡΑΜΑ   ΜΑΣ   Ένας μεγαλοδικηγόρος με ανείπωτη χαρά και καμάρι παραδίδει το γραφείο του στον κανακάρη του, που ως φυσικό ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του. Ήταν βλέπετε πλέον   ο καιρός που έπρεπε να συνταξιοδοτηθεί. -Να! Παιδί μου κάθε φάκελος   και μια υπόθεση. Μπορεί να μην είναι στη σειρά και τακτοποιημένα αλλά μπορείς να βρεις όποια υπόθεση σου ζητηθεί ψάχνοντας λίγο και έδειξε αμέτρητους φακέλους σκόρπιους εδώ και εκεί! Θεώρησε πως το καθήκον του εξετελέσθη και αποσύρθηκε πλέον από την ενεργό δράση. Κάτι τον έτρωγε όμως μέσα του και μετά από πολύ καιρό αποφάσισε να επισκεφθεί το παλιό του γραφείο. Έκπληκτος αντικρίζει ένα πεντακάθαρο γραφείο και μισό άδεια ράφια. -Ο μπλε φάκελος του Παπαδόπουλου που είναι; Τι τον έκανες; Ρωτά γεμάτος απορία. -Τώραααα την τελείωσα την υπόθεση, εδώ και καιρό! -Τι έκανες ρε παιδί μου; Είσαι με τα καλά σου; Εγώ με την υπόθεση του Παπαδόπουλο σε σπ