Ανάμνηση και ο Σπύρος

Αν και δεν ήταν Λουτρακιώτης κατάφερε να δημιουργήσει φιλίες δυνατές με πολύ κόσμο στον τόπο που διάλεξε να τον φιλοξενεί. Δημιούργησε νέα οικογένεια με επιστέγασμα ένα πανέμορφο αγοράκι. Τον Σπύρο Δημητριάδη, τον θυμάμαι για πρώτη φορά κάτω από το μαγαζί του Παύλου Τζέκου, το γνωστό Paul ΄ s να παίζει επί καθημερινής βάσης ρακέτες στην παραλία. Καθόμασταν με τον Παύλο και πολλές φορές τους επευφημούσε για μια ωραία μπαλιά ή ένα απίθανο σώσιμο που ήξεραν μοναδικά αυτοί να κάνουν. Πολύς κόσμος, σταματώντας την βόλτα τους, τους χάζευαν. Ήταν μια τετράδα αχτύπητη. Ο Σπύρος, ο Κώστας Αθανασούλας, Παντελής Θωμαΐδης και ένας κύριος Παναγιώτης από Αθήνα. Τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν εκατέρωθεν σε κάθε καρφί που πέρναγε στην αντίπαλη δυάδα. Μετά έρχονταν στον Τζέκο και έπιαναν τα καλαμπούρια. Πιο κοντά ήρθα με τον Σπύρο όταν έπαψα να του πηγαίνω γράμματα στο σπίτι του. Δεν εξυπηρετείτο με τον συνάδελφο που με αντικατέσ...