Ξεχνώντας την... Αποστολή
Παραμένω αθεράπευτα ρομαντικός αλλά και συνάμα ευγνώμων προς την Υπηρεσία που με βοήθησε να κάνω αλλά και να μεγαλώσω την Οικογένειά μου. Μιλώ φυσικά για το Ταχυδρομείο. Μια Υπηρεσία που όταν την επισκέπτομαι τουλάχιστον μια φορά τον μήνα με ¨πιάνει¨ κυριολεκτικά η καρδιά μου. Λέω μια φορά γιατί για λόγους ιδεολογικούς και κοινού νου εξακολουθώ να παίρνω τη σύνταξή μου από το Ταχυδρομείο. Αμφιβάλλω αν υπάρχουν ακόμα συνάδελφοι που το προτιμούν όπως εγώ. Έζησα χρυσές εποχές που οι παρεχόμενες υπηρεσίες ήταν κόσμημα για την μικρή Ελλάδα. Θυμάμαι Γάλλους να απορούν πως η αλληλογραφία τους φθάνει στην Γαλλία εντός δυο ημερών και να μην το πιστεύουν. Ενώ από εκεί προς την Ελλάδα είχε μεγάλη καθυστέρηση. Οι συντάξεις σε δυο ημέρες είχαν πάει και στο πιο απόμακρο σπίτι. Στους ανήμπορους, στους ανάπηρους, στα μοναστήρια, παντού. Τα δέματα το ίδιο. Το Ταμιευτήριο από τις 7.30 εξ...