christospanteleou

                                         Ο   ΜΙΚΡΟΣ    ΗΡΩΣ      Πως αλλάζουν οι καιροί! Φέρνω πίσω τη θύμησή μου πλέον του μισού αιώνα και αναπολώ τούτη την εποχή. Τι κάναμε σαν μαθητές που ήμασταν, όταν ερχόταν η περίοδος των διακοπών; Αν και τα περισσότερα παιδιά του γυμνασίου εργαζόμασταν, με πάρα πολύ καλά μεροκάματα, αφού ο τόπος μας συγκέντρωνε πολλούς παραθεριστές. Έλληνες αλλά και αλλοδαπούς, εν τούτοις είχαμε πολύ κέφι για μια ματιά στις αθλητικές κυρίως εφημερίδες αλλά και στα περιοδικά που κυκλοφορούσαν τότε. Είχαμε αγωνία να μάθουμε από τις αθλητικές εφημερίδες, αν έχασε ο Παπαλαζάρου από τον αιμοχαρή και αδίσταχτο Ζιγκουλίνωφ. Είχαμε ντοπαριστεί από τις δηλώσεις-απειλές ένθεν κακείθεν. Πηχυαίοι τίτλοι. Αγώνας μέχρι θανάτου. Ο μεγάλος Παπαλαζάρου θα αναμετρηθεί με τον ανίκητο Βούλγαρο Ζιγκουλίνωφ. Θα προηγηθούν αγώνες Ελλήνων αστέρων. Αλεξίου – Καρπόζηλος- Ασημάκης και του Αμερικάνου Τζωρτζ Μπόλας από το… Περιστέρι! Τυχεροί όσοι παρακολουθούσαν στον τάφο

                              ΚΑΛΟΧΑΙΡΕΤΑ   ΤΣΙ   ΠΕΖΟΥΣ…   Πόση σοφία κλείνει αυτή η μαντινάδα «Καλοχαιρέτα τσι πεζούς όντε καβαλικέψεις, για να σε χαιρετούν κι αυτοί όντε θα ξεπεζέψεις». Ταιριάζει γάντι στους πολιτικούς μα κύρια στα κομματόσκυλα που τους αντιπροσωπεύουν στην τοπική κοινωνία, πολλές φορές εν αγνοία των [με επιφύλαξη το πολλές] και λειτουργούν βασιλικότεροι του βασιλέως. Σαν πρόβατα σε πλησιάζουν, άκακοι, πάντα με αγαθές και ταπεινές προθέσεις και μόλις αποκτήσουν λίγη δύναμη δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό. Δεν είναι απαραίτητο να σε πλησιάσουν γιατί αυτή η κοινωνία που ζούμε είναι δομημένη στην εξάρτηση. Ακριβώς όπως οι ζωντανοί νεκροί που τους βλέπουμε κατά μήκος του δρόμου προς τα Εξαμίλια.   Ξέρουν τι θέλουν και που θα το βρουν! Ξέρουν πως υπογράφουν την καταδίκη τους, μα η επιστροφή στον κατήφορο που βαδίζουν, είναι η δυσβάσταχτη ανηφόρα που γι΄ αυτούς είναι και ανυπέρβλητη. Άβουλοι   και μοιραίοι γίνονται λεία στο πιάτο τους. Στην πρώτη

                                       ΤΗΣ    ΑΓΙΑΣ    ΤΡΙΑΔΟ Σ       Δεν νομίζω να πήγαινα καν σχολείο αλλά αυτή την ημέρα την περίμενα πως και πως. Ήταν η ημέρα της Αγίας Τριάδος. Γιόρταζε το ομώνυμο μοναστήρι αρκετά έξω από το χωριουδάκι μας [τότε] όπου μόναζαν μάλλον 2 με 3 μοναχές. Ξεκινούσαμε από την παραμονή με το άσπρο γαϊδουράκι που είχαμε και με παρέα γειτονική οικογένεια ανηφορίζαμε για το βουνό. Εμείς τα παιδιά όλο χαρά καβάλα στα 2 γαϊδούρια μαζί με τα φαγώσιμα πράγματα αλλά και στρωσίδια όλο αγωνία μόλις φτάναμε κοντά στο βουνό και βλέπαμε γύρω μας πεύκα λέγαμε. -Να! Φτάσαμε!  Μάταια όμως ο δρόμος ήταν μακρύς και δεν βλέπαμε να ξεπροβάλλει το μοναστήρι. -Μπαμπά! Ακόμα να φτάσουμε; Κουραστήκαμε! Ρωτούσαμε όλο απορία γιατί ήταν και το σαμάρι που σε ξελίγωνε. Σε κάθε βήμα του γαϊδουριού πήγαινε μπρος πίσω όπως τα καθίσματα στους κωπηλάτες αγώνων, αμάθητοι εμείς ζαλιζόμαστε εύκολα. -Ε! λίγο ακόμα, μας παρηγορούσαν. Από τα πολλά κάποτε φτάναμε. Το αντιλ

                                           ΟΙ    ΣΚΛΑΒΟΙ    ΤΗΣ… ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ       Πάειιιι! Αυτό ήταν! Γκρινιάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, φιλοσοφούμε πληκτρολογώντας   τις ιδέες μας και όταν έρχεται η ώρα των γενναίων αποφάσεων που ευαγγελιζόμαστε, κάνουμε μια από τα ίδια, εδώ και δεκαετίες. Ψηφίζουμε και συντασσόμεθα με   αυτούς που πριν λίγο κατηγορούσαμε. Μια γλυκιά ηδονή μας κυριεύει συθέμελα και αφού ξέρουμε το τελικό αποτέλεσμα, που μοιραία είναι εις βάρος μας και εις βάρος του τόπου εν τούτοις η παγίδα που ξανά πέφτουμε δεν χάνει τη διαχρονική αξία της. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει.   - Βαρεθήκαμε τα ίδια πρόσωπα! Άντε να μπούνε νέοι άνθρωποι, μπας και αλλάξει κάτι! Μπήκανε νέοι άνθρωποι και σε πολλούς συνδυασμούς. Ποιος τους τίμησε; Μετρημένοι στα δάχτυλα. Το παλιό και γνώριμο κατεστημένο άγγιξε το 60%. Για ποια αλλαγή νοιάζεστε, όταν πλέον των μισών ψηφοφόρων βρίσκει το παρόν και το μέλλον του τόπου πως καλά κρατεί και πράττει;... Πάντως υπάρχουν και θα

      Από δεξιά.Κωστής Σταυρόπουλος,Μάχη Παππακων/νου, Ηγουμένη Χρυσοβαλάντη,υπ. Δήμαρχος Ιωάννης Καραπανάγος και Χρήστος Παντελέου.                               ΟΙ   ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ   ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ   Το είπαμε! Το   φωνάξαμε!  Δεν είμαστε σαν τους άλλους!  Σαν αυτούς που ψηφίζατε και   εξακολουθείτε να εμπιστεύεστε.   Δεν μας πιστέψατε γιατί δεν θέλατε να μπείτε ανάχωμα στη ροή του ποταμιού και αφεθήκατε να σας παρασύρουν τα θολά νερά προς άγνωστη κατεύθυνση αλλά σίγουρα όχι προς την κατεύθυνση του γενικού καλού. Δεν φοβάμαι όμως γιατί η μαγιά ήδη υπάρχει και μέρα με τη μέρα θα δίνει τη δική της μάχη προς όφελος της κοινωνίας μας και όχι των προσωπικών συμφερόντων αλλά και των ημετέρων συνοδοιπόρων. Είναι η φιλοσοφία που βασίστηκε   και χτίστηκε αυτός ο συνδυασμός. Δεν μας πιστέψατε γιατί κρίνατε εξ΄ ιδίων τα αλλότρια. Ποιος σήμερα νοιάζεται για το γενικό καλό;   Όλοι κοιτάζουμε να μας κουνήσει το χέρι ο δήμαρχος και σαν τα κουτάβια να πλησιάσουμε να του κάνουμε χαρού

                                       ΦΟΒΑΜΑΙ...   Άντε να έρθει και η Κυριακή να τελειώνουμε μ΄ αυτό το πανηγύρι των εκλογών. Να σταματήσουν οι Αφρικανικές φιέστες και οι κοκορομαχίες των μονομάχων που μόνο καλό δεν κάνουν στον τόπο. Είμαι περίεργος να δω κατά πόσο θα θυμηθούν τι εκτόξευσε ο ένας για τον άλλον και αν αυτό θα σταθεί εμπόδιο στην κοινή συνύπαρξή των. Μια συνύπαρξη που βασίζεται στο δούναι και λαβείν. Ένα καλοστημένο έργο που χάριν το καλό του τόπου θα δοθούν αμοιβαίες εξηγήσεις και με αγαστή σύμπλευση θα λυτρώσουν τον τόπο και θα τον πάνε μπροστά. Φοβάμαι πως σαν λαός δεν έχουμε τα αντισώματα να αντισταθούμε στον κατήφορο αλλά παρασυρόμαστε εύκολα και ξεχνάμε ευκολότερα. Δίνουμε χώρο σε άτομα που δεν δικαιούνται να μιλούν, να μας κάνουν και δέκα λεπτά κήρυγμα. Το έχω πει πολλές φορές, το ξαναλέω, αν οι εκάστοτε δήμαρχοι έπαιρναν με το μέρος τους σκεπτόμενους ψηφοφόρους σαν και μένα δεν θα είχαν πρόβλημα. Θα έβγαιναν με 80%. Θυμάμαι τον συχωρεμένο Βασίλ