Ξεχάσαμε να ζήσουμε
Όταν, το να γράψεις ένα άρθρο δεν είναι προς βιοπορισμό αλλά χόμπι, δεν μπορείς να γράφεις ακατάπαυστα. Γράφεις, όταν κάτι σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, όταν δεις πως αξίζει να πει κανείς δυο κουβέντες στην παρούσα φάση και χρόνο. Αφορμή λοιπόν για σήμερα είναι οι ευχές που έλαβα από μια φίλη που εκτός από τα τετριμμένα των ημερών μου ευχήθηκε και «ελευθερία». Χρόνια είχα να ακούσω αυτή τη λέξη σε μορφή ευχής. Κοντά 50 χρόνια. Μια λέξη που στον βωμό της θυσιάστηκαν αμέτρητες ψυχές και χύθηκε ποτάμι αίμα. Πολύ μελάνι έχει χυθεί και ως προς τον ορισμό του τι σημαίνει ελευθερία. Το απόσταγμα όλων των διατυπώσεων μπορεί να συνοψιστεί στο. Ελευθερία η δύναμη, το δικαίωμα να ενεργείς, να μιλάς ή να σκέπτεσαι όπως επιθυμείς. Αναρωτιέμαι αν πιστεύει κανείς σήμερα [εκτός βέβαια των πραιτοριανών] πως έχουμε όλοι τη δύναμη αλλά και το δικαίωμα να ενεργούμε όπως επιθυμούμε. Φοβάμαι πως κοντά σε λέξεις που χάνονται σταδιακά από τη γλώσσα μας η συγκεκριμένη λέξη αν δεν χαθεί σ