christospanteleou

        Δεκαετίες τώρα η πορεία και το μέλλον αυτού του τόπου έχει αφεθεί στις διαθέσεις της εκάστοτε παρέας που νέμεται τα προνόμια και τίποτα άλλο που απορρέουν από το αξίωμα της δημοτικής αρχής. Δεν είναι και πολλές αυτές οι παρέες δυο άντε το πολύ τρεις, κάτι σαν το   ΠΟΚ, [ ΠΑΟ, Ολυμπιακό, Α.Ε.Κ.]. Παλαιότερα η ενημέρωση ήταν ανύπαρκτη και δύσκολα μαθαίνονταν οι κάθε είδους παρανομίες, αν και στη χώρα μας το δίκιο είναι με τον ισχυρό. Σύμμαχος πάντα και ο αδιάφορος – βολεμένος πολίτης. Αυτός που θα γλυτώσει την παρανομία χάρις στην άνωθεν δημοτική επιθυμία και εντολή. Αυτός που θα σε πλησιάσει και σένα για να μεσολαβήσει για διευθέτηση και του δικού σου προβλήματος, με το αζημίωτο βέβαια. Την ψήφο ολοκλήρου της οικογενείας σου και των πέριξ εσού.   Μια φορά γλυτώνεις τη ζημιά; Μια ζωή υποταγμένος. Αυτός, που να μπει το παιδί του στη δουλειά και ας μείνει άνεργη όλη η υπόλοιπη νεολαία! Αυτός που ποτέ δεν θα σκεφτεί να στεναχωρήσει με τις υποδείξεις του, ή να πει

  Νίκη για την ομάδα του Ποσειδώνα με 29-23 σήμερα, επί του ουραγού Ηλυσιακού, που τον βύθισε ακόμα περισσότερο και ίσως είναι η ομάδα που θα ακολουθήσει τον Νηρέα στην Β΄ κατηγορία. Χωρίς να παρουσιάσει κάτι ιδιαίτερο η ομάδα μας, έφτασε όχι και με μεγάλη ευκολία στην επικράτηση παρά τη διαφορά των 6 τερμάτων. Μαχητικός ο Ηλυσιακός δεν άφηνε τη διαφορά να μεγαλώνει στο α΄ ημίχρονο και ακολουθούσε κατά πόδας στο σκορ. Προς το τέλος του αγώνα εκεί μάλλον τελείωσαν τα ψυχικά αποθέματα των φιλοξενουμένων και έτσι άνοιξε η ψαλίδα στα 6 τέρματα. Για άλλη μια φορά η πρώτη αλλαγή έγινε στο 41΄πράγμα που δείχνει πως το πρόβλημα του πάγκου θα μας στοιχίσει στο μέλλον. Θα μου πείτε δεν πάμε για άνοδο αλλά όπως και να το κάνουμε είναι πρόβλημα. Το γκολ της ημέρας πέτυχε σήμερα ο εορτάζων Γρηγόρης Αικατερίνης γύρω στο 55΄. Ένα γκολ που θύμισε το γκολ του Πέρρου στον Δούκα στο Δαϊς. Φαίνεται πως υπήρξε καλός μαθητής [στην αντιγραφή] ο Γρηγόρης. Πεντάλεπτα 2-3, 5-3, 5-4, 5-5, 9-7, 11-9 ημίχρον

           Με γοργά βήματα δρασκέλισε και πέρασε από τη ζωή στην αιωνιότητα ο αγαπητός Βασίλης Μίχας. Κτηνίατρος στο επάγγελμα μα οι πιο πολλοί τον αποκαλούσαν σκυλογιατρό, χωρίς βέβαια να αληθεύει γιατί όλα τα κατοικίδια είχαν περάσει από το χειρουργικό του τραπέζι. Εγώ συγκεκριμένα τον είχα φέρει πολλές φορές για να βοηθήσει τις κατσίκες, που διατηρούσα, να  ξε γεννήσουν. Γεννημένος στην Ουγγαρία παιδί από γονείς που άφησαν την πατρίδα για να σωθούν από τον αδελφοκτόνο πόλεμο, είχε μια άλλη παιδεία άγνωστη σε μας. Η σιωπή και οι μετρημένες λέξεις είχαν σμιλευτεί καλά από την παιδική του ηλικία σ΄ αυτή την χώρα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και κατόρθωσε να τον συντροφεύουν και στον τόπο του, όπου επαναπατρίστηκε το 1980 και αναπαύτηκε τελικά. Του άρεσε να παίζει κουμ καν στο Βυζάντιο και είχαμε τύχει να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι. Έβλεπες πως ήταν πραγματικός τζέντλεμαν και αυτό φαίνεται στην αντίδραση του καθενός μας, όταν χάνει. Άρχισα να έρχομαι πιο κοντά του όταν άνο

       Καθόλου υπερβολική η επικεφαλίδα. Η αλήθεια είναι ότι ταλαντεύτηκα σε δυο. Σ΄   αυτήν και « τα αρσενικά μυαλά». Γιατί κακά τα ψέματα όλα αυτά τα χρόνια που τους παρακολουθώ είναι όντως αρσενικά μυαλά. Δεν γεννούν ούτε με δικαστικές αποφάσεις ιδέες για τον τόπο, για τους πολίτες. Τα Τρίκαλα πρωτοτύπησαν όταν έβαλαν σε τροχιά αστικό λεωφορείο χωρίς οδηγό. Εμείς θα μέναμε πίσω; Λεωφορείο χωρίς οδηγό αυτοί; Πόλη χωρίς ιδέες εμείς! Ή μάλλον κατεβάζουν ιδέες αλλά όχι για όφελος του τόπου. Μιλώ για την προσπάθεια μίσθωσης-δωρεάς προς το ΚΤΕΛ 607 m 2 προς 750 ευρώ το χρόνο για μετεγκατάστασή του από την καρδιά της πόλης μας στο πάρκινγκ δίπλα από το γήπεδο του Ολυμπιακού, όπως έγραψαν τα ΜΜΕ. Ευτυχώς που σύσσωμη η αντιπολίτευση φρέναρε την «μεγαλοψυχία», προς το παρόν, γιατί όπως γνωρίζουμε ζούμε σε μια χώρα και ένα τόπο που τα πάντα ρει. Η μίσθωση θα ήταν για 20 χρόνια και οι εγκαταστάσεις που θα έκανε το ΚΤΕΛ θα τις πληρώσουμε εμείς αφού θα αφαιρεθούν από

       Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν το ντέρμπι των αδυνάτων το σημερινό παιγνίδι ανάμεσα στον Ποσειδώνα Λουτρακίου και τον Αθηναϊκό Βύρωνα. Περίπου της ιδίας δυναμικότητας οι δυο ομάδες πάλεψαν γκολ με γκολ μέχρι το τελευταίο 3λεπτο. Με   τον Αθηναϊκό να μην παρατά το παιγνίδι αλλά να παλεύει με ηρωισμό και πολύ τρέξιμο για να πάρει ότι καλύτερο θα μπορούσε από αυτή την αναμέτρηση. Ένα πέναλτι 1,30 λεπτό πριν το τέλος έκανε το ματς να παραταθεί για ένα 6λεπτο σε διαβουλεύσεις   από διαιτητές και προπονητές.  Σ΄ αυτό το σημείο ο  αθλητής και τερματοφύλακας του Αθηναϊκού   Μαγκαφουράκης ανέβασε άλλο ένα επίπεδο τον  αθλητισμό. Παραδέχτηκε πως ήταν γκολ η μπάλα άλλωστε φαίνεται και στο βίντεο,  που το χρησιμοποίησα σαν Var  [χαχα]  δείχνοντας στον Α΄ διαιτητή κ Αβράμη και δείχνει να αποκρούει με το πόδι να  χτυπά στο δοκάρι και να μπαίνει γκολ αλλά ταυτόχρονα να περνά κάτω από τα  δίχτυα και να ξεγελάσει τους διαιτητές και να δείξουν συνέχεια στο παιγνίδι. Στον  αιφνιδιασμ

        Η αποχή από την επίπλαστη απόλαυση που σου προσφέρει το διαδίκτυο γεννά στο μυαλό πολλές και μεγάλες απορίες. Απορίες   που δεν μπορείς να αντιληφθείς μιας και η ανεξέλεγκτη ιντερνετική ενασχόληση δεν   σου αφήνει χώρο αλλά και χρόνο στη σκέψη.  Σκυμμένος   πάνω στο τάμπλετ ξεχνάς ακόμα και το φαγητό. Ο αδερφός μου με πληροφορεί εδώ και καιρό πως ο γιός του σχεδιάζει να κάνει δυο σημαντικά ταξίδια. Σε πρώτη προτεραιότητα έχει το Λας Βέγκας και μετά Σαντορίνη. Τόσο σημαντικό είναι να πάει Λας Βέγκας διαμαρτυρήθηκα. Να έρθει εδώ Ελλάδα να γνωριστεί με τους συγγενείς αφού έχει 30 χρόνια να επισκεφθεί την Ελλάδα. Δεν μπορούσα να διανοηθώ το πόσο σημαντικό είναι για έναν Αμερικανό να επισκεφθεί το Λας Βέγκας. Χαρτοπαίκτης θα βγήκε το παιδί σκέφτηκα. Πόσο λάθος έκανα. Έχουμε ταυτίσει αυτή την πόλη με το τζόγο, καλή ώρα όπως τον τόπο μας. Με τη μόνη διαφορά πως το Λας Βέγκας έφτασε εκεί που είναι από τα καζίνο του αλλά δεν στηρίχτηκε σ΄ αυτά. Όντως στις αρχές της ανάπ

         Μάλιστα! Εποχές   υποδούλωσης ζούμε και δεν το έχουμε καταλάβει ή μάλλον δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Θυμάμαι τους μαινόμενους συμπολίτες μας που με «αέρα» Κολοκοτρώνη μπούκαραν στην κυριολεξία στο ταχυδρομείο και ζητούσαν άμεση εξυπηρέτηση και με στεντόρεια φωνή μας υπενθύμιζαν πως αυτοί μας πληρώνουν και πολλές φορές χτυπώντας και το χέρι μάλιστα στα γκισέ μας απειλούσαν αλλά και μας ενημέρωναν πως θα ήταν προτιμότερο η Υπηρεσία μας να ερχόταν στα χέρια ιδιωτών, για να δουν αν θα συνεχίζαμε να είμαστε ακόμα υπάλληλοι μιας και οι ιδιώτες θα έφερναν εξωγήινους και οι ουρές θα εξαφανιζόντουσαν ως δια μαγείας. Εμείς νιώθαμε ένοχοι όντως, μιας και δεν υπήρχε δικαιολογία, αφού πρώτιστο μέλημά μας ήταν από την πρώτη ημέρα εργασίας στην Υπηρεσία η εξυπηρέτηση των πολιτών αλλά με την στρατηγική των άνω [αν]εγκέφαλων απαξιωνόταν έντεχνα η Υπηρεσία στα μάτια του πολίτη για να φύγει από το δημόσιο και να περιέλθει στους σύγχρονους Αλή πασάδες. Τους ημέτερους και εκλεκ