Άνθρωποι και ποντίκια

    Λέγεται πως τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή. Συνήθως υπερβαίνουν τη φαντασία, ξεφεύγουν από τη λογική και συγγενεύουν περισσότερο με το παραμύθι. Μόνο που το παραμύθι συνήθως έχει ευχάριστο τέλος.

Ποιος υγιής νους θα μπορούσε να συλλάβει πριν λίγα χρόνια το ¨μάντρωμα¨ σχεδόν ολοκλήρου της ανθρωπότητας και την καταστροφή της καθημερινότητας;

Μη κουράζεστε ουδείς.

Θυμάμαι με το απαγορευτικό των περσινών Αποκριάτικων εκδηλώσεων χάριν αστεϊσμού, πλην όμως προφητικού, έγραψα ακριβώς.

Μετά την επιτυχή απαγόρευση των αποκριών, η κυβέρνηση μελετά σοβαρά την αναστολή του Πάσχα.

Δέχτηκα κριτική και σχολιάστηκα αν είμαι σοβαρός που γράφω τέτοια πράγματα που είναι αδύνατον να συμβούν. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα για δυο Πάσχα μάλιστα και ακόμα δεν ξέρουμε αν θα ¨χάσουμε¨ και περισσότερα.

Μείναμε σαν κοινωνία έξι μήνες στον γύψο. Χάθηκαν ζωές, περιουσίες, οικογένειες, εργασία, καθημερινότητα. Έγινε σ΄ αυτό το διάστημα και όχι μόνο, προσπάθεια να υποβαθμιστούν πυλώνες που μας κρατούσαν δυνατούς και ομόψυχους αιώνες τώρα σαν έθνος, όπως η οικογένεια, η Ιστορία μας, η θρησκεία. Ζούμε μια Εθνική αμνησία και δεν διαφέρουμε από τα ποντίκια που στη ανθρώπινη θέα πανικόβλητα τρέχουν στα λαγούμια τους. Δεν έχουμε το σθένος να δούμε τον συνάνθρωπο κατάματα. Ο τρόμος δεσπόζει και σαν δαμόκλεια σπάθη κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας. Αντικαταστάθηκαν οι κυβερνώντες με τους τηλεοπτικούς τρομοκράτες που με αδρά αμοιβή μας παίρνουν την σκέψη και μας μπολιάζουν τον τρόμο. Λογικά η βουλή έχει διακοσμητικό και τυπικό χαρακτήρα, αφού όλα περνούν στην ¨μάζα¨ μέσω τηλεοπτικών διαγγελμάτων.

Ευτυχώς χάρη του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα.

Έτσι λοιπόν η τρομοκρατία είχε όπως το γάλα πχ ημερομηνία λήξεως. Έπρεπε να δεχτούμε τη βαριά βιομηχανία μας, τον τουρισμό μιας και έρχεται καλοκαίρι, οπότε όλα καλά. Ξεχνάμε τι λέγαμε μέχρι χθες. Λες και βουτήξαμε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και εξαγνιστήκαμε. Ξορκίσαμε την κακιά αρρώστια και ως δια μαγείας υπάκουσε και εξαφανίστηκε με χειρουργική ημερομηνιακή ακρίβεια. Βολευτήκαμε εν τω μεταξύ και εμείς μιας και μπορούμε πλέον να συμπεριφερθούμε σαν άνθρωποι και να ζήσουμε φυσιολογικά. Είμαστε εκπληκτικά πλάσματα στη γη. Ξεχνάμε γρήγορα. Μας δίνουν τα αυτονόητα και τους φιλάμε και τα χέρια.

Ως πότε όμως;

Το καλοκαίρι είναι μικρό και ό,τι βολεύει δεν απεμπολείται εύκολα και χωρίς αγώνα. Όποιο  πολιτικό σχήμα και να κυβερνά. Ο ένας κόβει, ο άλλος ράβει.

Το νου μας μη χάσουμε τις ειδήσεις.