Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

    

                       

                 Εκεί ακριβώς που συναντώνται τα πολλά καλώδια από πάνω υπάρχει κολόνα φωτισμού εν αχρηστία.

                          Ο   ΚΑΗΜΟΣ   ΤΟΥ   ΣΤΑΥΡΟΥ

 Τρίτη 15 Γενάρη. Ώρα 6 απόγευμα, ελαφρύ σκοτάδι. Ο Σταύρος επί τω έργω. Κάτω στα βράχια της παραλίας μόλις είχε τελειώσει το λάξευμα ενός βράχου.

-Ρε Σταύρο! Ακόμα εδώ;

-Μόλις τελείωσα ένα βράχο αλλά έλα σε παρακαλώ μέχρι εδώ πιο κάτω να σου δείξω κάτι;

-Τι είναι ρε Σταύρο;

-Εκεί, δείχνοντας το κιόσκι  προς το ξενοδοχείο Πευκάκι, που κάνει τις βόλτες του αμέριμνος ο κόσμος, είναι παγίδα. Η θάλασσα έχει φάει από κάτω όλο το χώμα και μέρος των πλακακιών που πατά ο κόσμος είναι στον αέρα! Είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει και το κακό είναι να μην υπάρχει κόσμος αυτή τη κακιά στιγμή.

-Σταύρο! Τώρα δεν μπορώ αλλά σύντομα θα πάω να το δω και θα ενημερώσω τον κόσμο!

Τι να κάνουμε θεωρώ τον εαυτό μου συνυπεύθυνο από τη στιγμή που ξέρω τον κίνδυνο που ελλοχεύει για τον απλό κόσμο. Θα   ήταν εγκληματική συνέργεια αν σιωπήσω.

Σήμερα Τετάρτη 16 Γενάρη, ιδίοις όμμασι και αφού βράχηκα από τα κύματα αποθανάτισα την κατάσταση. Εκπληρώνοντας πρώτα το χρέος προς τον Σταύρο και δεύτερον προς τους ανυποψίαστους περπατητές που δεν φαντάζονται σε τι κίνδυνο θέτουν τη ζωή τους όταν θελήσουν να απολαύσουν την βόλτα τους. Η φωτογραφία δείχνει πως η κατάρρευση συνεχίζεται αμείωτα αφού έχει δημιουργηθεί λόφος από την κατάπτωσή του χώματος. Απλά περιμένουμε ένα μεγαλύτερο κύμα να τον ισοπεδώσει. Ακόμα δείχνει πως λάστιχα που ίσως περνούσε και ρεύμα, πέρα του νερού, είναι και αυτά στον αέρα κομμένα μάλιστα.

Τελικά υπάρχει θεός. Αν δεν υπήρχε θα μας άφηνε πρώτα να θρηνήσουμε θύματα  και μετά θα μας έστελνε τον Σταύρο.