Κορονα ιός

       

   Σαν πέπλο κάλυψε σχεδόν όλο τον κόσμο τούτη η νέα επιδημία.

Ένα φράξιμο έχουν στο λαιμό, που τους εμποδίζει την αναπνοή, διηγούνται όσοι νόσησαν από αυτή την ασθένεια. Κάτι τέτοιο νιώθω και εγώ εδώ και τόσες μέρες αλλά στη σκέψη και στο χέρι. Δεν βγαίνει κάτι από το μυαλό ώστε να περιγράψει αυτή τη μάστιγα που χτυπά αδυσώπητα την ανθρωπότητα και το χέρι να την αποτυπώσει με λέξεις. Τίποτα δημιουργικό δεν μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αν και ο εγκλεισμός προσφέρεται για μάθηση θεατρικών έργων εν τούτοις δεν γύρισα ούτε μια σελίδα κειμένου. Πλην όμως η όλη αυτή κατάσταση με έκανε σοφότερο, γιατί ζούμε πρωτόγνωρα πράγματα. Υπάρχει άνθρωπος που μέχρι πριν δυο εβδομάδες δεν ονειρευόταν, δεν σχεδίαζε την επόμενη μέρα; Μονομιάς όμως τα πάντα ήρθαν άνω κάτω και η ζωή μας πήρε μια πορεία που ούτε για αστείο δεν θα μπορούσε κάποιος νους να τη συλλάβει. Καταλάβαμε πως στην πρόσκαιρη και σύντομη τούτη ζωή τίποτα δεν είναι κακό γιατί απλώς δεν έχουμε δει το χειρότερο, που έρχεται απροειδοποίητα και γκρεμίζει όνειρα, κατακτήσεις, σχέδια και το κυριότερο, μας μαθαίνει πως η ζωή μας δεν αξίζει και πολλά. Χάνεται σαν πουλάκι που βρίσκει την πόρτα του κλουβιού  ανοιχτή. Δεν είναι υπερβολή αν σκεφτούμε πως από τύχη υπάρχουμε μέχρι σήμερα. Πόσοι δικοί μας για τον Α ή Β λόγο έχουν φύγει από κοντά μας με πολλούς και διάφορους τρόπους.

Τούτος ο τρόπος όμως είναι …κάπως διαφορετικός.   

Θερίζει συνανθρώπους μας ως επί τω πλείστον μεγάλης ηλικίας που είναι στο τέλος της εργασιακής προσφοράς ή έχουν πια αποσυρθεί από την εργασία, συνταξιούχους. Αυτό με κάνει να ανησυχώ ιδιαίτερα γιατί η νέα τα τάξη πραγμάτων δεν θέλει ανθρώπους χωρίς να προσφέρουν.

Θέλει φτηνά και δυναμικά [νεαρά] χέρια ώστε να αυξήσει τον πλούτο της.

Θέλει σκυφτά κεφάλια πάνω στην εργασία, χωρίς αντίρρηση, υπάκουα και χωρίς εργασιακά δικαιώματα.

Φύγαμε  πλέον από την αντικατάσταση των εργατικών χεριών με ρομπότ και φτάσαμε  στην αντικατάσταση των ρομπότ από φτηνά εργατικά χέρια.

Θέλει εργασία ήλιο με ήλιο. Το είχα επισημάνει παλιά, πλέον της 15 ετίας ότι έτσι όπως πάμε τα εργασιακά δικαιώματα που αποκτήσαμε από τον ξεσηκωμό των μαύρων θα έρθουμε εμείς οι λευκοί να τα καταργήσουμε.

Θέλει και μετά τη δουλειά το μυαλό σου να πάψει να δουλεύει. Σκυφτοί πάνω στο κινητό και το τάμπλετ ξεχνάμε όχι μόνο να μιλάμε αλλά  και να τρώμε.

Θέλει τυφλή υπακοή. Κάτι σαν τα εκπαιδευμένα σκυλιά.Να μπορούν ανά πάσα στιγμή να σε μαντρώνουν, για το καλό μας πάντα, το οποίο φυσικά εμείς δεν το καταλαβαίνουμε μιας και αυτοί ενδιαφέρονται πιο πολύ για την υγεία μας από ότι εμείς οι ίδιοι.   

Κλεισμένοι όπως είμαστε στα σπίτια μας αδυνατούμε να δούμε τι γίνεται εν απουσία μας και τι παιγνίδια παίζονται στην ίδια την πατρίδα μας.

Ενώ εμείς παραμένουμε απομονωμένοι και αποκομμένοι από την τοπική κοινωνία μας, λόγω ιού, οι «επενδυτές» καταφτάνουν μπουλούκια ανά τη χώρα.

Δεν μπορώ να καταλάβω αυτοί μέσα στην απλυσιά, συνωστισμένοι, δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο ζωής των παρά μόνο εμείς που τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια όλους τους κανόνες υγιεινής και περιορισμούς που μας επιβάλλουν; πάντα για το καλό μας. Να κινούνται χωρίς καμία προφύλαξη όπου και όποτε θέλουν.

Θέλω να πιστεύω και το τηρώ, πως οι κανόνες που μας επιβάλλονται είναι για το καλό μας αλλά όταν την ίδια στιγμή αφήνεις τα στίφη να περιφέρονται χωρίς περιορισμούς κάτι δεν κολλά. Κάτι άλλο προσπαθείς να περάσεις μέσα από το αποφασίζω και διατάσσω.

Όταν αφήνεις εγνωσμένα άτομα με τον ιό να περιφέρονται ανεξέλεγκτα και να τα θέτεις σε κατ΄ οίκον περιορισμό και δεν έχεις τα μέσα να τα ελέγξεις, είναι σαν να δίνεις απασφαλισμένη χειροβομβίδα να κρατά ο ασθενής στο χέρι του. Θα κουραστεί, θα την πετάξει και όποιον πάρει ο χάρος.   

Πολύ πιθανόν να είναι μια απόφαση της νέας τάξης και όχι κρατών. Μη τους κατηγορούμε και άδικα...

Σαν χώρα και τώρα να σταματήσουν τα ταξίδια αναψυχής όλες του κόσμου οι φυλές είμαστε πλήρης από εργατικά χέρια των 5 ευρώ την ημέρα να καλύψουν όλες τις πολυεθνικές αν αποφασίσουν να έρθουν. Με ένα πληθυσμό χωρίς μεγάλες ηλικίες αφού η κατά παραγγελία πανδημία θα τους εξοντώσει, η παραγωγική ελληνική τάξη θα συνεχίσει να αιμορραγεί προς τα βόρεια και αλλαχού και ο τόπος μας θα γίνει αφρικανοασιατική ευρώπη.