Ο Κιμ της καρδιάς μας!

  

  Μετά τον καταλαγιασμό κουρνιαχτού και λάσπης με αστεία βέβαια και παιδαριώδη  επιχειρήματα για την πολιτική προπαγάνδα αναδύθηκε άσπιλος και αμόλυντος η μορφή του Γιάννη Καραπανάγου. Κάτι σαν χολιγουντιανή σκηνή ανάδυσης του πρωταγωνιστή. 

 Τάραξε τα βαλτωμένα νερά σε περιφερειακό επίπεδο με την ηγετική του εμφάνιση, κυρίως στον τόπο του, την πρώτη Κυριακή των εκλογών, χωρίς κανένα κομματικό μηχανισμό δίπλα του, χωρίς μια ομήγυρη που θα τον βοηθούσε και θα συμπορευόταν μαζί  στις εξορμήσεις μακριά από τον τόπο του. Είχε όμως στιβαρό υποστηρικτή της δύσκολης αποστολής του την ειλικρινή και αμέριστη αγάπη των ψηφοφόρων που γνωρίζουν τι εστί Καραπανάγος! 

 Έκλεισαν τα αυτιά στις σειρήνες, που σημειωτέον δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την κλειστή κοινωνία μας, προσπαθώντας μάλιστα να μας υποδείξουν σώνει και καλά "εντάξει πήγατε από υποχρέωση στον πρώτο γύρο μαζί του τώρα απελευθερωθείτε και ελάτε σε μας, τους έμπειρους που έχουμε τις γνώσεις μιας και έχουμε ξανά κυβερνήσει και είμαστε παλιές καραβάνες"  και  όπως φάνηκε λογικά οι ψηφοφόροι τους γύρισαν την πλάτη.

 Γνώστες βέβαια της άδηλης κομματικής του ταυτότητας προσπάθησαν να βγάλουν από την καρδιά του ψηφοφόρου την αγάπη τους για τον  Γιάννη μιας και δεν κατάφερε να εκλεγεί και να του "θυμίσουν"  το δημοκρατικό του πιστεύω που πρέπει να θριαμβεύσει ψηφίζοντας Τάτο, που εντελώς τυχαία αυτό το όνομα μόνο στο ποδόσφαιρο έχει κάνει καριέρα. 

 Ο αγνός όμως κόσμος δεν γνωρίζει από αγάπη αλα καρτ και το δήλωσε με την ψήφο του περίτρανα και στις επαναληπτικές εκλογές!

 Το να αφορίζουμε μια ομάδα, ένα κόμμα και να αγιοποιούμε μια άλλη ομάδα με αρχηγό του ίδιου κόμματος είναι άκρως φασιστικό και υποδηλώνει δόλο και συμφέρον. Ακόμα και στην άλλη ζωή υπάρχουν οι άγγελοι αλλά και οι διάβολοι. Πόσο μάλλον στα κόμματα, στις ομάδες. 

 Ο χρόνος κάνει τον άνθρωπο και αυτό θα φανεί στο προσεχές μέλλον. Αν όντως θα δούμε κάτι καλύτερο ή θα έχουμε μια από τα ίδια.

Δυστυχώς ΟΛΟΙ οι περιφερειάρχες αγνόησαν επιδεικτικά τον τόπο μας. Δεν δίνω ευθύνη μόνο σ αυτούς αλλά κύρια στους εκλεγμένους αστερίες που βγάζαμε τόσα χρόνια.

 Μιλώ για συγκεκριμένα έργα της. 

Είσοδος πόλης μας. Χωρίς σκέψη και μελέτη για το μέλλον. Δυο λωρίδες ανά κατεύθυνση. Σταματά η συγκοινωνία του ΚΤΕΛ αυτόματα γίνεται μία. Άνθρωπος δεν μπορεί να βαδίσει. Δεν υπάρχουν πεζοδρόμια. 

Περιφερειακός. Ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. 

Νέος κόμβος, εκεί που ΘΑ ξεκινήσει ο περιφερειακός. Κακοτεχνία με Όσκαρ βατόμουρου.

Συγκοινωνιακή μελέτη για Λύκειο. Ανύπαρκτη. Στην αρχή είπαν ότι δεν χρειαζόταν. Τώρα ανακάλυψαν πως χρειάζεται. Αντίθετα "έκοψαν" τη μελέτη για το μουσείο Περαχώρας λόγω έλλειψης συγκοινωνιακής μελέτης. Δυο μέτρα κ δύο σταθμά. 

Δρόμος Βουλιαγμένης. Πριν δοθεί στην κυκλοφορία κατέρρευσε. 

Το όνομα περιφέρεια γενικά φέρνει στη μνήμη "πάμε και ό,τι βγει". 

Μόνιμοι οι τοπικοί εκλεγμένοι που μετρούν τα αστέρια αντί να παλέψουν για τον τόπο.  

 Γιάννη! Της καρδιάς μας όπως εύστοχα σε παρομοίασαν με τον Κιμ αλλά όχι της βίας, του τρόμου αλλά της προσφοράς κ της αγάπης για τον τόπο εύχομαι από καρδιάς να δώσεις αυτά που ονειρεύεσαι για τον παραμελημένο παράδεισο.