christospanteleou

                  Έτσι ξαφνικά όπως παρουσιάστηκε στον τόπο μας στο όμορφο Λουτράκι , έτσι ξαφνικά και αιφνίδια άφησε τα εγκόσμια ο αγαπητός και πρόσχαρης Σωτήρης. Ήρθε στον τόπο μας με το δεύτερο εσωτερικό μεταναστευτικό κύμα. Είχε προηγηθεί αυτό των Αργείων. Ακολούθησαν οι Ηπειρώτες. Ήρθε λοιπόν νέος από τα μέρη της Ηπείρου και καταπιάστηκε με την εστίαση. Ήταν από τα πρώτα μαγαζιά που σερβίριζαν το απλό σουβλάκι, καλαμάκι αλλά και πίτα με γύρο. Το πρώτο μάλιστα ήταν του μπάρμπα Σταύρου Σέγκα στην Περιάνδρου 2 στην παλιά οικοδομή του Πλουμιστού. Μετά τα δύο αδέρφια ο Σωτήρης και ο Ηλίας νοίκιασαν  ένα από τα καταστήματα του Δήμου, εκεί που σήμερα είναι το ΚΕΠ. Αργότερα δεν χώρισαν και ο Ηλίας άνοιξε 3 γωνίες μακρύτερα δικό του σουβλατζίδικο. Ο Σωτήρης συνέδεσε τη παρουσία του με το αρχικό μαγαζί. Πρόσχαρος τύπος πάντα με το χαμόγελο και με μια εσωτερική προθυμία να εξυπηρετήσει και τον πιο δύστροπο πελάτη. Αν και στενόχωρο το μαγαζί είχε εφεύρει τα στητά τραπέζια και τα παγκάκι

   Για την δεύτερη αγωνιστική Χάντμπολ της Α2 σήμερα ο Ποσειδώνας Λουτρακίου αντιμετώπισε την ομάδα Λεωνίδας Αγίων Αναργύρων. Ήταν ένα παιγνίδι χωρίς φιλάθλους αν και αυτό έχει λίγη σημασία μιας και η ομάδα είναι μαθημένη να παίζει σχεδόν μόνη της και προ κορώνα ιού εποχή. Μετρημένοι στα δάχτυλα οι πιστοί φίλοι της ομάδας που χαίρονται να την βλέπουν να αγωνίζεται ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Οι δυο ομάδες στην πρεμιέρα ξεκίνησαν με παιγνίδια εκτός έδρας και γνώρισαν και οι δυο την ήττα. Το παιγνίδι αν και φάνηκε στην αρχή πως θα ήταν ένα ευχάριστο απόγευμα για τον Ποσειδώνα στο δεύτερο μέρος ήρθαν τα πάνω κάτω. Θαρρείς πως μπήκε άλλη ομάδα στον αγωνιστικό χώρο   και κατάφερε όχι να ισοφαρίσει το σκορ από 13-9 στο ημίχρονο αλλά να περάσει και μπροστά στο σκορ. Με δυνατή άμυνα 6-0 δεν άφηνε περιθώρια στην ομάδα του Ποσειδώνα να σκοράρει. Κατάφερε να κρατήσει χωρίς γκολ τον Ποσειδώνα για 8,30 λεπτά από την έναρξη του δεύτερου ημίχρονου. Μετά το 20 ο   γκολ σχεδόν σε κάθε επίθεση ομάδα

         Μπορεί να έλαχε στην γενιά μου να γευτεί τον επίγειο παράδεισο αλλά και την κόλαση μαζί. Έζησε την περίοδο των παχέων αγελάδων που τα υλικά αγαθά ήταν τόσο εύκολο να αποκτηθούν που πιθανόν να μας ζήλευαν και οι παροικούντες τον Παράδεισο. ¨Κατάφερε¨ όμως να ζήσει ως ένα βαθμό και την κόλαση, μιας και δεν είμαστε σίγουροι για το μέγεθος αλλά μόνο την διάρκειά της, [ατέλειωτη]   και που θα φτάσουμε, αφού κάθε μέρα ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις και διαπιστώνουμε πως και στην κόλαση υπάρχουν βαθμίδες. Πληρώνουμε το τίμημα της πλαστής ευδαιμονίας, που μοιραία κάποια στιγμή θα ερχόταν ο λογαριασμός να πληρώσουμε.       Κατρακυλάμε καθημερινά και σε πιο κολασμένες καταστάσεις. Η φτωχοποίηση γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα.  Γκρεμίστηκαν αρχές, καταπατήθηκαν   θεμελιώδεις   κατακτήσεις, που κερδήθηκαν με κόπο, αγώνες, αίμα αλλά και ζωές, στο βωμό της Ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και του αλτρουισμού. Λέω ¨καταφέραμε¨ γιατί όντως θέλει πολύ ανα