Μη μου δίνεις ψάρια…


      

    Μη μου δίνεις ψάρια αλλά μάθε με να ψαρεύω.
Θυμάμαι την κινέζικη παροιμία που είχε πει στον ελληνικό λαό ο Ανδρέας Παπανδρέου προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε πως καλό είναι να μάθουμε να βγάζουμε το ψωμί μας και όχι να περιμένουμε  να μας το προσφέρουν έτοιμο.
Αυτό ακριβώς πάθαμε και εμείς σαν τόπος.
Πάψαμε να στήνουμε αλλά και να αναζητούμε υγιής επιχειρήσεις στον τόπο μας και εναποθέσαμε ελπίδες και προσδοκίες σε μια καλοστημένη φούσκα που ήρθε σαν θείο δώρο στην αρχή και κατέληξε αγχόνη στις μέρες μας.
Μιλώ φυσικά για το καζίνο.
Μια επιχείρηση επικερδέστερη και από τράπεζα αλλά έστησε το παιγνίδι με σημαδεμένη τράπουλα. Έδινε ψίχουλα, έκρυβε παντεσπάνι. Έβαλε τους αρχοντοχωριάτες απέναντι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αντί να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της πόλης κοιτούσαν πως θα πάρουν χρυσές κάρτες εισόδου, τα ληγούρια, πως θα βάλουν το παιδί του ψηφοφόρου τους στη δούλεψη, πως θα πάρουν τις επιταγές για τις λογής - λογής εκδηλώσεις που είχαν την τιμητική τους τότε και που μέσα από διάφορα χέρια, διαδρομές, υπερτιμολογήσεις χάνονταν κυριολεκτικά. Μ΄ αυτά τα καθρεφτάκια και τις χάντρες είχαν το ελεύθερο – ασυδοσία να διαχειρίζονται τα πάντα όπως ήθελαν, όπως τους βόλευε. Αθέτησαν τις συμβατικές υποχρεώσεις των, σε γνώση βέβαια των ραγιάδων και υποψιάζομαι με το αζημίωτο.
Ποιος δεν θυμάται τις παλινωδίες προκειμένου να χτιστεί από το καζίνο το Συνεδριακό κέντρο;
Σαν τον Χότζα αλλάζαμε κάθε λίγο και λιγάκι τοποθεσίες, μια στο γήπεδο του Ολυμπιακού, την άλλη στο χτήμα Διφωνή, την άλλη πιο πέρα, προκειμένου να δοθεί χρόνος στους αφεντάδες για να προβούν στην κατασκευή του, παρασύροντας ή αδρανώντας την απαίτηση για την κατασκευή της μαρίνας, την οποίαν στην τελική την χάσαμε ενδόξως.        
Είχαν βλέπετε και δίκιο τα αφεντικά.
Πες τε μας που θέλετε να κατασκευάσουμε το Συνεδριακό και εμείς θα το κάνουμε! Διαλαλούσαν.
Τυχαίες λοιπόν ήταν οι παλινωδίες της δημοτικής αρχής; Είχαν σχέδιο οι άνθρωποι.
Αντί να βάλουν μια εταιρία να τους ελέγχει, ως όφειλαν, έχασαν σημαντικά χρηματικά ποσά, όχι αυτοί βέβαια αλλά ο τόπος και σήμερα είναι υπόλογοι ενώπιον της δικαιοσύνης.
Ερχόμαστε στο σήμερα!
Τίποτα στη ζωή δεν έρχεται και δεν λέγετε τυχαία και ιδίως στην πολιτική.
Αν νομίζετε πως ήταν μια φωτοβολίδα – απερισκεψία, οι δηλώσεις περί καζίνου στην περίπτωση που δεν δοθεί γη και ύδωρ [στην κυριολεξία] στους νέους επενδυτές από δημοτικό σύμβουλο κάνετε μεγάλο λάθος.
Η 9η Μαρτίου θα καθορίσει πολλά για το μέλλον και τις εξελίξεις στα δημοτικά. Αυτό το ξέρουν καλύτερα από όλους μας οι επίδοξοι μνηστήρες.
Δρυός πεσούσης ο καθείς γίνεται δήμαρχος!
Ο πρώτος έδωσε τα διαπιστευτήρια του στους αφέντες παλιούς και νέους. Αναμείνατε τους υπολοίπους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Κιμ της καρδιάς μας!

Στη ν¨δημοκρατία¨ δεν υπάρχουν αδιέξοδα...