Χωρίς τον Τάκη

    Έτσι ξαφνικά, χωρίς να στεναχωρήσει αλλά και λυπήσει κανέναν από τους γνωστούς και φίλους ο Τάκης Πανόπουλος έριξε αυλαία νωρίς στο έργο της ζωής του.

Σεμνός και μετρημένος ήταν πάντα στις συνεργασίες που είχαμε στα θεατρικά δρώμενα. Ήταν ένα πολύ εργαλείο, αφού στο τελευταίο μας έργο « Ο Ταρτούφος» δεν έπαιζε απλά αλλά έκανε  χρέη βοηθού σκηνοθέτη, είχε και την επιμέλεια του φωτισμού.  

Ζούσε κάθε στιγμή του έργου γιατί από το σημείο που ήταν η κονσόλα με τα φώτα δεν είχε οπτική επαφή με τους ηθοποιούς.

Μου έκανε νόημα.

-Κάθισαν!

Ναι του έγνεφα και έδινε ένταση στο φως και χαμήλωνε την μουσική.

Στο τέλος της παράστασης, έσβηνε τα φώτα και ερχόταν τρέχοντας στο σκοτάδι να πιάσει θέση για την υπόκλιση.

-Έχε το νου σου θα έρχομαι δίπλα σου! Κάνε χώρο να χωρέσω και εγώ! Μου έλεγε.

Πάντα είχα το νου μου και άπλωνα το χέρι μου να τον πιάσω και να τον βάλω δίπλα μου αφού το σκοτάδι ήταν τόσο πυκνό που δεν έβλεπες τη μύτη σου.

Κοιτάζω τις φωτογραφίες και βλέπω πως μόνο με τον Τάκη δεν έχω βγάλει από το συγκεκριμένο έργο.

Θα τον θυμάμαι ακούραστο και πάντα πρόθυμο.

Είχαμε αναλάβει άτυπα να μαζεύουμε τα δυο ταμπλό που στήνονται σε κάθε έργο, ένα στο δρόμο και το άλλο στην είσοδο με τις φωτογραφίες μας από τις πρόβες.

Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε και δεν είπε το παραμικρό για να συγκινήσει και κάποιον άλλον να το κάνει. Δίδασκε με τις πράξεις του και ποτέ με τα λόγια.

Μεγάλη απώλεια για την Κική το βιαστικό αντίο από τη ζωή του Τάκη.

Με το παραμικρό μας έφερνε γλυκά που έφτιαχνε μόνος του.

-Δεν είχα τι να κάνω και λέω κάτσε να φτιάξω ένα γλυκό για τα παιδιά!

-Για την κόρη που πάντρεψα!

-Πού έγινα παππούς!

Έβρισκε 1002 δικαιολογίες για να μας φέρνει γλυκά από τα χέρια του.

Εν  τω μεταξύ και εμείς.

-Τι ωραία γλυκά είναι αυτά ρε Τάκη!

-Αραβικές συνταγές μας έλεγε με υπερηφάνεια!

-Τάκη ξέρεις και φτιάχνεις γλυκά! Τον πείραξα μια φορά.

-Μόνο γλυκά; Μαγειρεύω τα πάντα.

-Σσστττ, μη φωνάζεις! Μη μας ακούσει η Πόπη και έχω πρόβλημα, του λέω.    

-Ρε Τάκη πολύ στο Αιτωλικό πας! Τον πείραζα.

Περνάω ωραία πάω για ψάρεμα με βάρκα, έχω καλή παρέα και εκεί.

Του άρεσε να επισκέπτεται το Αιτωλικό. Αν δεν απατώμαι είχε συγγενικό του πρόσωπο αρκετά αγαπημένο εκεί.

Η γνωριμία μας όλως τυχαία δεν ήταν από τις συνεργασίες μας αλλά από τα λεγόμενα των παιδιών μου.

Έπαιζαν Λυσιστράτη και μαζί και ο Τάκης. Τον είδαμε μια φορά στο δρόμο και μου λέει η μία κόρη μου.

-Μπαμπά αυτός είναι πολύ καλό κύριος παίζαμε μαζί θέατρο! Μας αγάπαγε και μας πρόσεχε.

Μου κίνησε την περιέργεια γιατί τα μικρά παιδιά γνωρίζω πως καταλαβαίνουν την πραγματική αγάπη που πηγάζει από έναν άνθρωπο και την εισπράττουν.

Κουράγιο στη σύζυγο, στην κόρη και τον γαμπρό.

Σίγουρα ένας τέτοιος σύζυγος και πατέρας μόνο ευχάριστες στιγμές αφήνει στη σκέψη των.

Στη μακαρίαν σου ανάπαυση φίλε Τάκη.

Δίδαξες δεν είπες!

Μόνο φως είχε η διαδρομή σου!