Η παιδεία είναι θέμα κουλτούρας

 

          


  Μέχρι τον Σεπτέμβρη συνηθίζω τα μπάνια να τα κάνω δίπλα από το ξενοδοχείο Μπάρμπαρα. Μετά θα μεταφερθώ στο Σταυρολίμανο, με τη γνωστή παρέα μέχρι τον Μάιο περίπου.

Σ΄ αυτή την παραλία συνήθως έρχονται άνθρωποι που μένουν εκεί κοντά και στους γύρω οικισμούς.

Χθες πηγαίνοντας να κάνω ντουζ έκπληκτος βλέπω δίπλα στον διακόπτη του νερού ένα μπουκάλι σαμπουάν. Το παίρνω στα χέρια μου και διαπιστώνω πως είχε ακόμα σαμπουάν.

Χωρίς να το σκεφτώ το παίρνω και πάω να το πετάξω στα σκουπίδια οργισμένος που κάποιος ασυνείδητος αφού λούστηκε το άφησε. Προφανώς το ξέχασε.

-Κύριε! κύριε! Ακούω μια φωνή.

Γυρίζω και βλέπω μια ¨κυρία¨ γύρω στα 50 να μου λέει.

-Δικό μου είναι! Της κόρης μου! Θα ρθει σε λίγο να πλυθεί.

Τα έχασα δεν περίμενα τέτοια κυνική ομολογία.

-Καλά! Εδώ θα πλυθεί; Δεν ξέρετε ότι απαγορεύεται; Της λέω πηγαίνοντας της συνάμα και το μπουκάλι με το σαμπουάν.

-Από πότε απαγορεύτηκε; Ρώτησε με περισσό θράσος.

Πράγμα που σημαίνει πως το λούσιμο της οικογενείας της στα ντουζ είναι καθημερινό.

-Σοβαρολογείτε δεν ξέρετε ότι απαγορεύεται; Της αντιτείνω.

-Δεν βλέπετε εκεί πέρα τι γίνεται; Το σαμπουάν μολύνει; Μου λέει δείχνοντας προς το Μπάρμπαρα, που δεν είχε και τίποτα να δω, πέρα του κόσμου που έκαναν μπάνιο ή ηλιοθεραπεία.

-Τι να σας πω; Λυπάμαι για λογαριασμό σας γιατί σ΄ αυτή την ηλικία που είστε  και δεν σέβεστε το περιβάλλον! Να είσαστε κανά μικρό παιδάκι να σας μάλωνα! Δεν έχω τίποτα άλλο να σας πω και της αφήνω το σαμπουάν.

Την άφησα και την είδα να συνεχίζει να ασχολείται με το κινητό της.

Μετά από ώρα ήρθε ο άντρας της με ένα κοριτσάκι 10-11 χρονών. Αφού κολύμπησαν πήγαν και οι τρεις κάτω από το ντουζ και άρχισε να λούζει το παιδάκι της επιδεικτικά.

-Βλέπεις! Μου λέει η γυναίκα μου, τζάμπα έγινες κακός. Αυτό που ήθελε το έκανε και περιμένει να κάνεις κάτι για να μαλώσεις με τον άντρα της.

-Δωρεάν παιδεία τέλος! Οι γονείς δεν πρόκειται να γίνουν ¨άνθρωποι΄ ότι και να τους πω. Μόνο που λυπάμαι αυτό το παιδάκι που σαν μεγαλώσει λίγο και βρεθεί με παρέα δεν θα αισθανθεί την παραμικρή ενοχή αν βγάλει το σαμπουάν του και λουστεί σε μιαν άλλη παραλία, γιατί θα το θεωρεί φυσιολογικό. Της λέω.

Έτσι είναι ό,τι και να πούμε στα παιδιά μας, το πήρε ο αέρας.

Τα παιδιά μας μιμούνται το κάθε τι που κάνουμε και έκπληκτοι μετά όταν τα παρακολουθούμε στην καθημερινότητά  τους, βλέπουμε τον εαυτό μας με εκπληκτική αποτύπωση επάνω τους.

Μεγάλο σχολείο η Οικογένεια. Μη πω πανεπιστήμιο. Από κει ξεκινούν όλα. Θέλει μεγάλο αγώνα σε ένα νέο άνθρωπο να αποβάλλει τα αρνητικά διδάγματα και εμπειρίες που πήρε από μια τοξική οικογένεια. Αν ποτέ κατορθώσει να τα διαγράψει.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μη μου δίνεις ψάρια…

Ο Κιμ της καρδιάς μας!

Στη ν¨δημοκρατία¨ δεν υπάρχουν αδιέξοδα...