Σήκω ρε Τρύφωνα!

                  

                                Χθεσινό απούλητο ηλιοβασίλεμα στο Λουτράκι

   Αν μου έλεγαν να πω πως βλέπω το μέλλον αυτού του τόπου, η ατάκα πιστεύω του Βέγγου, ¨Σήκω ρε Τρύφωνα!¨ θα ήταν η πιο επιτυχημένη απάντηση.

Ζαλισμένος και παραπαίοντας ο τόπος μας, σαν τον Τρύφωνα του έργου, οι κρατούντες  δεν είναι σε θέση να βάλουν μπροστά τη βαριά βιομηχανία του τουρισμού  και όχι μόνο.

Απλοί θεατές και αυτοί μετρούν τα καλοκαίρια να χάνονται με μαθηματική ακρίβεια και δυστυχώς δεν παίρνουν τις τύχες του τόπου στα χέρια τους και με δουλειά, όραμα, σύμπνοια αλλά και διαφάνεια να κάνουν τη διαφορά.

Δέκα χρόνια στο τιμόνι του Δήμου και ούτε καν υποψιάστηκαν τον τόνο, την πινελιά που χρειάζεται για να αλλάξει άρδην η μοίρα αλλά και η τύχη αυτού του ευλογημένου τόπου.

Παλιά έλεγα πως είναι μεγάλη τύχη για τον τόπο το Καζίνο. Με τα λεφτά που πήραμε μπορούσαμε μέχρι διόδια να βάλουμε στην είσοδο της πόλης.

Πως όμως;

Κάνοντας έργα που θα γίνονταν όνειρο κάθε τουρίστα από τα πέρατα της γης, την επίσκεψη στο Λουτράκι.

Έχουμε φανταστικά ηλιοβασιλέματα, μα δυστυχώς δεν ξέρουμε να τα πουλήσουμε. Έχουμε μοναδικές παραλίες που μένουν αναξιοποίητες.

Έχουμε συμπολίτες με εμβέλεια και αναγνωρισιμότητα και δεν τους χρησιμοποιούμε!

Πριν λίγα χρόνια μιλούσα για την Διώρυγα!

Πως αφήνουμε τόσους τουρίστες χωρίς να παίρνουμε κάτι σαν τόπος , σαν κοινωνία;

Με τα νέα μέτρα δυστυχώς δεν θα έχουμε αυτό το πλεονέκτημα. Οι τουρίστες θα μειωθούν αλλά και δεν θα συνωστίζονται όπως παλιά. Τις καλές εποχές.

Τι θέλω να πω!

Το Καζίνο αρχικά μας κούνησε μαντήλι και μας άφησε σύξυλους. Τρέξαμε στα δικαστήρια μπας και πάρουμε κάτι από το χυμένο λάδι.

Πάει οριστικά και αμετάκλητα η ιερή αγελάδα.

Η Διώρυγα τώρα με τη σειρά της χάνει την επισκεψιμότητα που ξέραμε.

Νομίζουμε πως τα πάντα θα είναι όπως τα ξέραμε.

Δυστυχώς, στη νέα τάξη πραγμάτων, κοιμάσαι αφέντης και ξυπνάς δούλος.

Αν δεν είσαι σε θέση να προβλέψεις αλλά και να καταφέρεις να εκμεταλλευτείς έστω και το ελάχιστο που σου προσφέρουν απλόχερα οι συγκυρίες, είναι για λύπηση ο τόπος αλλά και οι πολίτες.