Κατά βαρβάρων

  Σκαλίζοντας παλιόχαρτα ήρθαν στην επιφάνεια κείμενα που δεν μπορώ να θυμηθώ που δημοσιεύτηκαν γιατί ήδη αυτό που αναφέρω είναι γραμμένο γύρω στον Αύγουστο του 2007. Είχε προηγηθεί στο δημοτικό συμβούλιο στις 19/07/2007 μια βαρβαρική επίθεση εναντίον μου από έναν [ειδικά] και όχι μόνο σύμβουλο αήθη φραστική επίθεση. Το αποκορύφωμα ήταν δε όταν ο Αντώνης Περώνης σαν υποψήφιος δήμαρχος απευθύνθηκε στον πρόεδρο και του είπε.

-Αφήστε τον άνθρωπο να μιλήσει!

 Αυτό ήταν. Η αίθουσα μύρισε μπαρούτι. Ο πρόεδρος κατακόκκινος άρχισε να βαρβαρίζει εναντίον του Αντώνη λέγοντας διάφορους χαρακτηρισμούς, με αποκορύφωμα να ζητήσει την [φρουρά] αστυνομία, για να τον αποβάλλει.

-Φεύγω μόνος μου, γιατί ξέρω πως έχεις καρδιά και θα πάθεις τίποτα και θα πουν  φταίω εγώ! Του είπε ο Αντώνης και αποχώρησε, Η συνεδρίαση διεκόπη προσωρινά γιατί όντως ο πρόεδρος ήταν σε παροξυσμό...   

Οι άνδρες εκείνοι εν χρόνω ολίγω την έμπροσθεν πολιτείαν χρυσόν απέδειξαν.

                                                                                  Πλάτων.

 Φοβάμαι πως ο Πλάτων μ΄ αυτά τα λόγια ιχνογραφούσε πιστά τη διακυβέρνηση της Αθήνας από τους τριάκοντα και ακολούθως προφήτευσε τη σημερινή δημοτική αρχή του δήμου Λουτρακίου-Περαχώρας.

Όχι πως η προηγούμενη δημοτική αρχή ήταν χρυσός αλλά όπως λέει ο σοφός λαός ¨στους τυφλούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει¨.

Πιστεύω πως θα μείνει στην τοπική Ιστορία πως σαν συνδυασμός ως αντιπολίτευση ε κραύγαζε άναρθρα και διοικώντας βαρβάριζε.

Είναι λογικό άλλωστε αφού απαρτίζεται από ένα συνονθύλευμα πολλαπλών χρωμάτων και αποχρώσεων, χωρίς πλάνο διακυβέρνησης, χωρίς ιδέες, χωρίς γνώση και ιεράρχηση των τοπικών προβλημάτων και κυρίως διάθεση επίλυσης των.

Ήρθαν στην εξουσία με γιουρούσι και όχι με συγκεκριμένο πλάνο και στρατηγική.

Μετά από 12 ετή παρουσία στην αντιπολίτευση και η γνώση των περί των δημοτικών κινείται μεταξύ άγνοιας και ανυπαρξίας.

Αυτό φανερώνει πως η όλη τους παρουσία στη δημοτική αίθουσα είχε διακοσμητικό χαρακτήρα όλα αυτά τα χρόνια και ποτέ δεν πήραν στα σοβαρά το ρόλο τους.     

Επιτρέπεται ένας νέος συνδυασμός να μην έχει στα πρώτα βήματά του την ορμή και την τόλμη να ανατρέψει ό,τι κρατούσε πίσω αυτό τον τόπο;

Μετά από μια ή δυο τετραετίες δεν θα πρέπει να λειτουργούν καν σαν θεσμός.

Μπήκαν στο γήπεδο κουρασμένοι πριν καν ξεκινήσει το παιγνίδι.

Δεν είναι τυχαίο πως ένας δήμος σαν τον δικό μας να μην τον διεκδικεί κανένα κόμμα.

Θα μου πείτε τι πιο γενναίο και πιο έντιμο να μην είμαι κάτω από τη σκέπη κανενός κόμματος και να υπηρετώ το λαό μου. Θα μπορούσε να γίνει πιστευτό αυτό το επιχείρημα όταν τα έργα και οι ημέρες της σημερινής δημοτικής αρχής μαρτυρούσαν πως λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού της.

Πρέπει να γνωρίζουμε πως οποιοδήποτε νόμιμο κόμμα από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά έχουν και κάποιες αρχές που δεν παραβαίνουν και λογοδοτούν σε αντίθετη περίπτωση.

Εδώ εμείς ούτε τις στοιχειώδεις αρχές δεν τηρούμε. Πρόσφατο παράδειγμα η τηλεοπτική γκάφα [του δημάρχου], που από τους παρατρεχάμενους θεωρήθηκε πράξη γενναίου ανδρός, με προοπτική τα διαδραματισθέντα στον τηλεοπτικό φακό να αποτελέσουν διατριβή για τους φοιτητές στο πανεπιστήμιο με προσανατολισμό τα ΜΜΕ

Όσο για τα προβλήματα, όσα άφησε η προηγούμενη, τόσα και περισσότερα περιμένουν τη λύση τους.

Το κακό όμως είναι άλλο. Υπάρχουν πολίτες –μέσα σ΄ αυτούς βάλτε και μένα- που χωρίς να αποσκοπούν το παραμικρό από τους κρατούντες, με μόνη διάθεση να βοηθήσουν, έτσι και πεις αλήθειες γίνεσαι αντιδραστικός, ανυπόμονος και τέλος αντίπαλος.

Δεν φοβάμαι κανένα γιατί τα 22 μου χρόνια στο πεζοδρόμιο, μου δίδαξαν πολλά αλλά έμαθα ακόμα περισσότερα. Ζυμώθηκα και συμπαραστάθηκα στα προβλήματα του κάθε περήφανου συμπατριώτη μου. Πολλές φορές όμως λερώθηκα και σιχάθηκα από τις γλοιώδεις συμπεριφορές. Γνωρίζω τα πιο απίθανα προβλήματα σε όλη την έκταση του δήμου. Έχω ασχοληθεί με αυτά.

Έχω ένα φόβο και ένα κακό προαίσθημα, πως αν κληθώ να τα αντιμετωπίσω θα γίνω και εγώ  ένας όπως οι σημερινοί κρατούντες. Ίσως τα ψηλά έδρανα εμποδίζουν την καλή ορατότητα των προβλημάτων και οι γυαλιστερές καρέκλες προκαλούν αμνησία των πρότερων αγώνων.

Όλα συγχωρούνται παρά μόνο ένα.

Όταν είσαι στο σπίτι σου [δημοτική αίθουσα] από σεβασμό στον φιλοξενούμενο [πολίτης] έχεις την υποχρέωση να μην τον διακόπτεις, να μην τον ειρωνεύεσαι. Προσποιήσου πως τον ακούς και 2-3 λεπτά είναι αυτά θα περάσουν.

Καταλαβαίνω την αγωνία της δημοτικής αρχής όταν της θυμίζουν πως πολλά προβλήματα έχουν μείνει πίσω και το κυριότερο να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Αυτό ακριβώς συνέβη και στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο, 19/07/2007.

Χωρίς να απευθυνθώ σε κανένα δημοτικό σύμβουλο, παρά μόνο στον πρόεδρο, δέχτηκα φραστικές επιθέσεις και χλευασμούς.

Ένα θα τους πω. Όταν εγώ έκανα αγώνες για το Λουτράκι με στόχο τον πρώτο πολίτη του τόπου, στις δόξες του, τότε άλλα παιδάκια έπαιρναν επιδοτήσεις και άλλα τον στήριζαν με τις υποψηφιότητές τους.

Κύριε πρόεδρε δεν με προστατέψατε ως οφείλατε.

Αν έρθεις σπίτι μου [είχε έρθει όντως] και η γυναίκα μου σου επιτεθεί φραστικά κάτι δεν θα πηγαίνει καλά, αν δεν σε προστατέψω.

Το αποκορύφωμα δε ήταν η προσταγή συμβούλου σας προς  Δημότη να σκάσει και να κάτσει κάτω επειδή διαμαρτυρήθηκε λέγοντας.

-Αφήστε τον άνθρωπο να μιλήσει.

Μάλλον πρέπει οι σύντροφοί σου να τυγχάνουν ασυλίας.

Αυτά μόνο σε βαρβαρικές συναλλαγές συναντώνται. Ακόμα να σου φρεσκάρω τη μνήμη όταν σου ζήτησα για τα έργα και τις ημέρες σας για τους 6 πρώτους μήνες το θεωρήσατε άνευ σημασίας. Το 1982 ο αείμνηστος Ανδρ. Παπανδρέου έδωσε στη δημοσιότητα τα πεπραγμένα των 100 πρώτων ημερών της διακυβέρνησής του.

Συνεχίστε να κυβερνάτε ελέω Θεού.             

Ο τόπος όπως σας είπα θα είναι ο μοναδικός χαμένος από την τακτική να βάλετε τους πολίτες στην άκρη.

Μάθετε να ακούτε, δεν θα πάτε χαμένοι!

Μη διχάζεται τους πολίτες!

Μη βλέπετε παντού εχθρούς του έργου σας!

Δείξτε μας τις προσπάθειές σας και να είστε σίγουροι πως όσο κακοπροαίρετοι να θέλουμε να είμαστε δεν θα τα καταφέρουμε να σας αδικήσουμε.