Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε ότι το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Ο Επικήδειος" θα παιχτεί σε λίγες μέρες με ελεύθερη είσοδο αρχής γενομένης από τα Πίσια. Μια προσφορά στους κατοίκους αυτού του όμορφου χωριού!
Τον τελευταίο αγώνα στην έδρα μας έδωσε η ομάδα μας ο ΑΟΛ με την αντίστοιχη του Γυθείου για το πρωτάθλημα της Γ΄εθνικής. Στον όμιλό μας πέφτουν από την κατηγορία και θα αγωνίζονται πλέον στα τοπικά των ενώσεών των οι πέντε τελευταίες ομάδες, σε αντίθεση με τους άλλους ομίλους που πέφτουν 8. Αυτό έγινε γιατί ομάδες του ομίλου μας δήλωσαν αδυναμία να συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα της Γ΄ εθνικής που είναι πολυέξοδο αφού έχει πολλές δαπανηρές και μακρινές εξόδους, ιδίως σε νησιά. Η ομάδα του Γυθείου είναι μέσα στην πεντάδα υποβιβασμού αλλά πόνταραν με την εκκρεμότητα της Ρόδου και ήρθαν αποφασισμένοι για να πάρουν θετικό αποτέλεσμα. Ισοβαθμούν με την ομάδα του Ευπαλίου, που σημειωτέον πήρε βαθμό από την ομάδα της Κορίνθου στη σημερινή αναμέτρησή τους [2-2] και έχει τον πρώτο λόγο αν ευοδωθούν οι προσδοκίες τους και πέσει η Ρόδος. Οι ομάδες παρατάχθηκα...
Καλή χρονιά και τουλάχιστον ... ας ευχηθούμε κάποια στιγμή να ασχοληθεί κάποιος και λίγο σοβαρά με την υπόθεση, Δήμος. Δύσκολο μεν αλλά όχι ακατόρθωτο. Προσωπικά το πιστεύω σαν ευχή αλλά όχι και να γίνει στην πραγματικότητα. Να σκύψει δηλαδή αυτός ο κάποιος, πάνω στην καθημερινότητα να λειτουργεί και να ενεργεί για τα κοινά σαν να αφορά τον ίδιο του τον εαυτό, την οικογένειά του. Η φωτογραφία που ανεβάζω είναι από πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο και δείχνει το ενδιαφέρον αλλά και τον σεβασμό του προεδρείου προς το σώμα. Δυστυχώς χάθηκαν αξίες, σεβασμός, ευαισθησία και εν κατακλείδι δημοκρατία. Αν ανοίξετε την φωτογραφία θα δείτε τι ακριβώς γίνεται εν όσο έχει αρχίσει η διαδικασία των αγορεύσεων. Θα σταθώ σε μια καταγγελία δημοτικού συμβούλου που έγινε λίγες μέρες, προτού βγει ο χρόνος, πως ο δήμος σε διάστημα τετραετίας [4 χρόνια] το γράφω κ με αριθμό μπας και ξυπνήσουμε από το λήθαργο που δεκαετίες τώρα έχουμε πέσει, έχει δαπανήσει 750.000 ευρώ για την φιλα...
Μη μου δίνεις ψάρια αλλά μάθε με να ψαρεύω. Θυμάμαι την κινέζικη παροιμία που είχε πει στον ελληνικό λαό ο Ανδρέας Παπανδρέου προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε πως καλό είναι να μάθουμε να βγάζουμε το ψωμί μας και όχι να περιμένουμε να μας το προσφέρουν έτοιμο. Αυτό ακριβώς πάθαμε και εμείς σαν τόπος. Πάψαμε να στήνουμε αλλά και να αναζητούμε υγιής επιχειρήσεις στον τόπο μας και εναποθέσαμε ελπίδες και προσδοκίες σε μια καλοστημένη φούσκα που ήρθε σαν θείο δώρο στην αρχή και κατέληξε αγχόνη στις μέρες μας. Μιλώ φυσικά για το καζίνο. Μια επιχείρηση επικερδέστερη και από τράπεζα αλλά έστησε το παιγνίδι με σημαδεμένη τράπουλα. Έδινε ψίχουλα, έκρυβε παντεσπάνι. Έβαλε τους αρχοντοχωριάτες απέναντι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αντί να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της πόλης κοιτούσαν πως θα πάρουν χρυσές κάρτες εισόδου, τα ληγούρια, πως θα βάλουν το παιδί του ψηφοφόρου τους στη δούλεψη, πως θα πάρουν τις επιταγές γι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου