ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΝΔΡΕΑ!

      

                                    ΑΓΑΠΗΤΕ  ΑΝΔΡΕΑ!

 Αυτό το κείμενο και αν θέλει και άλλα που θα αναρτήσω στη συνέχεια το αφιερώνω στον αγαπητό συμμαθητή αλλά και φίλο Ανδρέα Α.                                                     

Είχε εκφράσει την ευχή του τώρα στην προεκλογική περίοδο να μην ανεβούν οι προσωπικοί τόνοι αλλά και να χαλάσουν οι ανθρώπινες σχέσεις. Του είπα πως προσωπικά δεν έχουμε με κανένα αλλά με τα έργα και τις ημέρες τους.

Ένα απλό παράδειγμα.

Παραθέτω αυτά τα δυο εκκλησάκια που είναι σε ένα μέρος της Κρήτης, την Ανάληψη, αν και λίγη σημασία έχει το μέρος. Του Αγίου Δημητρίου και της Αγίας Μαρίνας. Του Αγίου Δημητρίου είναι εντός ξενοδοχειακού συγκροτήματος και το άλλο στον παραλιακό δρόμο που κάνει βόλτες ο κόσμος.

Πόσο να στοιχίζει ένα τέτοιο εκκλησάκι; Αν το πούμε στον κόσμο σίγουρα σε μια βδομάδα έχουμε συγκεντρώσει το ποσό και το έχουμε στήσει.

Αυτά τα δυο εκκλησάκια που βλέπετε συντηρούν τους άπορους του χωριού. Πως; Ο ξενοδόχος έχει δώσει το κλειδί του παγκαριού  στο φιλόπτωχο ταμείο και μόνο αυτοί το ανοίγουν και παίρνουν τα χρήματα των πιστών και τα διανέμουν εκεί που υπάρχει ανάγκη. Το παγκάρι της Αγίας Μαρίνας το διαχειρίζεται ο ΠΑΠΠΑΣ της ενορίας [το γράφω κεφαλαία γιατί του αξίζει] και μ΄ αυτά πληρώνει χωρίς να το ξέρει κανείς [τώρα πως το έμαθα εγώ, ήμουν τυχερός έπεσα στην περίπτωση και το έμαθα] από ενοίκια φτωχών μέχρι ΔΕΗ απόρων οικογενειών.

Εσείς, μου λέει ο άνθρωπος που μου έδωσε την ιδέα, εδώ με μια παραλία που είναι γεμάτη κόσμο, αν είχατε βάλει ένα μικρό εκκλησάκι θα λύνατε πολλά προβλήματα των άπορων οικογενειών. Στο χωριό μου εγώ θα πάω 1-2 φορές το χρόνο στην εκκλησία να ανάψω ένα κερί. Στην Αγία Μαρίνα πάω πάνω από 30 φορές το χρόνο να ανάψω ένα κερί, όπως άλλωστε και όλος ο κόσμος.

Αυτά βλέπω ρε φίλε Ανδρέα και δεν μπορώ να πιστέψω ότι νοιάζονται για τον απλό τον κόσμο, τον κόσμο που στενάζει πραγματικά και δεν έχει τα απαραίτητα για την οικογένειά του. Πλην όμως έχει αξιοπρέπεια και δεν θέλει να δείξει το μέγεθος της ανέχειας.

Μια ωραία, μεγάλη οικογένεια, που συστρατεύεται γύρω από τους επαγγελματίες δημοτικούς δυνάστες,  νέμεται ό,τι μπορεί χωρίς να το δικαιούται και οι πραγματικοί άποροι να επαιτούν αυτά που δικαιούνται.

Πες μου ρε Ανδρέα όταν δεν μπορούν να σκεφτούν πράγματα σχεδόν ανέξοδα θα μπουν στη διαδικασία να σου κάνουν έργα πνοής; Πόσο σανό επιτέλους αντέχουμε να φάμε! Καληνύχτα Ανδρέα!Και καλό μήνα!