Ο Κουμπάρος!

              



  Έτσι ξαφνικά όπως παρουσιάστηκε στον τόπο μας στο όμορφο Λουτράκι , έτσι ξαφνικά και αιφνίδια άφησε τα εγκόσμια ο αγαπητός και πρόσχαρης Σωτήρης. Ήρθε στον τόπο μας με το δεύτερο εσωτερικό μεταναστευτικό κύμα. Είχε προηγηθεί αυτό των Αργείων. Ακολούθησαν οι Ηπειρώτες.

Ήρθε λοιπόν νέος από τα μέρη της Ηπείρου και καταπιάστηκε με την εστίαση. Ήταν από τα πρώτα μαγαζιά που σερβίριζαν το απλό σουβλάκι, καλαμάκι αλλά και πίτα με γύρο. Το πρώτο μάλιστα ήταν του μπάρμπα Σταύρου Σέγκα στην Περιάνδρου 2 στην παλιά οικοδομή του Πλουμιστού. Μετά τα δύο αδέρφια ο Σωτήρης και ο Ηλίας νοίκιασαν  ένα από τα καταστήματα του Δήμου, εκεί που σήμερα είναι το ΚΕΠ. Αργότερα δεν χώρισαν και ο Ηλίας άνοιξε 3 γωνίες μακρύτερα δικό του σουβλατζίδικο.

Ο Σωτήρης συνέδεσε τη παρουσία του με το αρχικό μαγαζί. Πρόσχαρος τύπος πάντα με το χαμόγελο και με μια εσωτερική προθυμία να εξυπηρετήσει και τον πιο δύστροπο πελάτη. Αν και στενόχωρο το μαγαζί είχε εφεύρει τα στητά τραπέζια και τα παγκάκια για καθίσματα. Πριν την κουζίνα είχε λιγοστά τραπέζια και αυτά στριμωγμένα. Θυμάμαι να στηνόμαστε με την ώρα για να πάρουμε πίτα με γύρο. Το κατάστημα ήταν επενδυμένο με ραμποτέ και ο Σωτήρης κολλούσε φωτογραφίες από τις εκδρομές που πήγαινε.

Παράλληλα δε έψηνε κοτόπουλα αλλά και αρνίσια κεφαλάκια. Ο φίλος μου Μήτσος είχε μια συνήθεια να τρώει κεφαλάκι. Με παρακαλούσε να πάμε γιατί ένιωθε άβολα να πιάνει μόνος του ολόκληρο τραπέζι για να φάει ένα κεφαλάκι και να πιεί κρασί. Πολλές φορές του έκανα το χατίρι και τον ακολουθούσα, αν και δεν άρεσε το κεφαλάκι. Εκεί λοιπόν άκουσα να προσφωνούνται με τον Σωτήρη κουμπάροι. Παιδιά εμείς 16-17 χρονών τι κουμπαριά να είχαμε. Μοιραία από τις πολλές φορές που πηγαίναμε χρήστηκα και εγώ κουμπάρος. Το κακό ήταν πως έπρεπε να πάμε νωρίς το χειμώνα γιατί γέμιζε με φαντάρους και δεν υπήρχε άδειο τραπέζι.

Το καλοκαίρι δεν υπήρχε πρόβλημα γιατί έστρωνε τραπέζια έξω και εξυπηρετούσε τον κόσμο.

Η γυναίκα του τα παιδιά του αργότερα και αυτοί ρίχτηκαν με τα μούτρα στη δουλειά και κατάφεραν με τις δυσκολίες, τη σκληρή δουλειά να ξεφύγουν από αυτό το βάρβαρο επάγγελμα του σουβλατζίδικου και να φτιάξουν ένα υπέροχο μαγαζί πολλαπλών χρήσεων, μιας και ο χώρος το επέτρεπε. Πάρα πολύ ωραία και προσεγμένη ταβέρνα όπου γίνονταν και κοινωνικές εκδηλώσεις.

Εκεί φάνηκε η διορατικότητα και η επιχειρηματικότητά του. Ένας σωστός επαγγελματίας όσο καλά και να πηγαίνει το μαγαζί του πρέπει να βλέπει την επόμενη μέρα αλλά και την επόμενη κίνηση που δεν θα τον πιάσει στον ύπνο μια ¨στραβή.¨

Από τις τρεις παραγγελίες που μου άφησε η μάνα μου, η μία ήταν να κάνω το τραπέζι της στις Αλκυονίδες μιας και είχε μείνει ευχαριστημένη από το τραπέζι του πατέρα μου.

-Κουμπάρε μου το συζητάς; Πες μου τι θέλεις να σου φτιάξω!

Πάντα προσπαθούσε να φανεί χρήσιμος αλλά και ο πελάτης να φύγει ευχαριστημένος. Ό, τι δημιούργησε το έκανε με σκληρή δουλειά, με επαγγελματισμό και χωρίς να προσπαθήσει να ξεγελάσει κανένα. Δεν είναι τυχαία η καθολική αναγνώριση του καταστήματός του στις προτιμήσεις των πελατών.

Κουμπάρε! Μας ξάφνιασες με το εγχείρημά σου αλλά κανείς δεν γνωρίζει την πορεία του αλλά και τι του επιφυλάσσει η ζωή.

Τουλάχιστον Εσύ χάραξες μιαν αντάξια πορεία στην τοπική κοινωνία και αναγνωρίζεται. Δεν αδίκησες! Δεν καταχράστηκε! Έχυσες ποταμούς ιδρώτα στα κάρβουνα και ατέλειωτες ώρες εργασίας.

Στην μακαρίαν Σου Ανάπαυση!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μη μου δίνεις ψάρια…

Ο Κιμ της καρδιάς μας!

Στη ν¨δημοκρατία¨ δεν υπάρχουν αδιέξοδα...