Μάθε παιδί μου γράμματα

                                            O ιστός της σημαίας φαίνεται καθαρά.

  Τελευταίο μάθημα στις εξετάσεις 6^ης γυμνασίου Βιολογία. Πάντα είχα πρόβλημα με την αποστήθιση, γιατί θέλει επιμονή. Μου είχε γίνει βραχνάς η Δευτέρα που ήταν και  μέρα που τελειώναμε. Μέχρι τώρα τα εφιαλτικά μου όνειρα είναι εξετάσεις βιολογίας.

Ήξερα ότι ο Κουτσούκος γνωρίζει τα θέματα αλλά από εγωισμό και υπερηφάνεια δεν του είχα πει ποτέ κάτι.

Σκέφτηκα αν καταφέρω και εγώ να μπω στο γραφείο των καθηγητών θα μάθω τα θέματα. Επιστρατεύω τον Κωτσαρή 12 ή ώρα μεσάνυχτα Κυριακής και πάμε στο σχολείο. Στο πλατύσκαλο πριν την κύρια είσοδο ήταν το κοντάρι της σημαίας, που κάναμε έπαρση κάθε μέρα. Ήταν πολύ ψηλό και έφτανε σχεδόν στα παράθυρα του γραφείου των καθηγητών. Πάντα ένα παράθυρο ήταν μονίμως ανοιχτό. Επειδή η βάση του ιστού ήταν ευρύχωρη τρύπα το κοντάρι ¨έπαιζε¨ γι΄ αυτό λέω του Κωτσαρή, εσύ θα το σπρώχνεις προς τα μέσα για φτάσω κοντά στο παράθυρο και να σκαρφαλώσω μέσα στο γραφείο. Ο Κωτσαρής προσπαθούσε να δει αν έφτασα και σήκωνε το κεφάλι, χαλάρωνε έτσι την κόντρα με αποτέλεσμα το βάρος να με γέρνει αντίθετα και να απομακρύνομαι από το παράθυρο. Φτάνω στο τέλος του κονταριού, βλέπω το παράθυρο κάνα μισό μέτρο ψηλότερα. Στύλωσα εκεί σαν τις γάτες στην κολόνα της ΔΕΗ και σκεφτόμουν με τι τρόπο θα φτάσω το παράθυρο.

-Τι κάνεις τόση ώρα ρε κουράστηκα! Μου λέει ο Κωτσαρής.

Κοιτάζει επάνω και μου λέει.

-Κατέβα δεν κάνουμε τίποτα είναι ψηλά!

Κατεβαίνω στεναχωρημένος και άρχισα να συνειδητοποιώ πως δεν τη γλυτώνω, μένουμε βιολογία φέτος.     

Θα ήταν 2 η ώρα.

-Πάμε μια βόλτα κάτω; Μου λέει.

-Τέτοια ώρα ποιος να είναι κάτω ρε! Του λέω

Μια και δυο κατηφορίζουμε προς τα κάτω. Φτάνουμε στον Ιππόκαμπο και τι να δούμε όλη η τάξη μου σχεδόν εκεί. Σε ένα παγκάκι που είχε. Δεν θυμάμαι ακριβώς εγώ ή Κωτσαρής πιάσαμε κουβέντα με τον Κουτσούκο και του διηγηθήκαμε τι κάναμε.

-Μη πας αύριο να γράψεις! Μου λέει.

-Και πότε θα γράψω! Του λέω

-Σε κάνα δυο μέρες, θα μας πούνε, μόνο κοίταξε να βρεις χαρτί από γιατρό ότι είσαι άρρωστος. 

Ο Κουτσούκος είχε τον  Αμπελά τον προπονητή βόλεϊ του Ποσειδώνα και δεν είχε πρόβλημα γιατρού. 

-Και σε δυο μέρες θα μάθω Βιολογία; του λέω.

-Ρε θα ακούσεις τι σου λέω;

Δευτέρα δεν πάω μόνο κοίταξα να βρω την Έλλη Στεργιοπούλου γιατί ο πατέρας της Βαγγέλης είχε πάρε δώσε με τον γιατρό τον Παπαντωνίου λόγω του Ολυμπιακού. Ο Βαγγέλης στη διοίκηση και ο Γιατρός, γιατρός της ομάδας. Τελικά δεν χρειάστηκε γιατί δεν ήμουν σε επιρρεπή κατηγορία, δεν το είχα ξανά κάνει. 

-Θέλω ένα χαρτί από το γιατρό της λέω, να πεις του μπαμπά σου να μου δώσει.

 -Τι αρρώστια να γράψει;

-Ότι θέλει, της λέω.

Πράγματι μετά από δυο μέρες μας λένε γράφετε. 4 με 5 ήμασταν. Με πιάνει ο Κουτσούκος και μου λέει.

-Διάβασε αυτά τα δυο θέματα μιάμιση σελίδα περίπου και τα δυο.

-3 θέματα πέφτουν του λέω εγώ ο πονηρός.

-Ρε διάβασε τα δυο να γράψεις και άσε το τρίτο. Μόνο πρόσεξε αν σου πει ο Δημακόπουλος να πας να τραβήξεις κλήρο δεν θα πας! Αν πας μείναμε να το ξέρεις! Α! και να ρωτήσεις. Κυρία το βιβλίο λέει λιποειδή, δεν λέει λιπίδια!

Μπαίνουμε στην τάξη δεύτερο όροφο αριστερά τελευταία αίθουσα από τις μεγαλύτερες. Μας αραιώνουν, δεν ήμασταν και πολλοί. Φωνάζει ο Δημακόπουλος.

-Παντελέου! Έλα για κλήρους!

Σηκώνεται ο Κουτσούκος.

-Που πας εσύ; Του λέει

-Παντελέου ,δεν είπατε;

-Όοοχι εσύ ο άλλος!

Εκεί άρχισε ένα παζάρι για λίγα λεπτά.

-Κύριε είμαι άτυχος, όχι δεν έρχομαι!

Αγριεύει

-Σήκω παιδί μου να τελειώνουμε;

Ο Κουτσούκος μου έκανε νόημα να μη σηκωθώ. Εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει και οι άλλοι καθηγητές να δυσανασχετούν με αυτή την απρόσμενη εμπλοκή. Κάποιος ήρθε και του λέει.

-Κύριε Δημακόπουλε στο τηλέφωνο!

-Άντε λένε οι άλλοι καθηγητές ελάτε να τελειώνουμε.

-Εγώ θα έρθω, λέει ο Κουτσούκος.

Έρχονται τα θέματα, σηκώνω το χέρι.

-Κυρία αν δεν κάνω λάθος στο βιβλίο γράφει για λιποειδή και όχι λιπίδια.

-Γράψε ότι ξέρεις, μου λέει ξερά και πάει να φύγει.

Οπότε πετάγεται ο Κουτσούκος.

-Κυρία γιατί δεν μας λέτε ποιο είναι σωστό;

-Και εσύ τι θέλεις;

-Και εγώ την ίδια απορία έχω.

Ρωτήστε και τώρα τον Κουτσούκο,

-Τι είναι λιπίδια, το θυμάται ακόμα.

Εγώ έγραψα 19 πάντως.