Αν…


            


  Φτάσαμε τους 2 αιώνες που μια χούφτα καταπιεσμένοι κάτω από την μπότα βαρβάρων αλλά και ντόπιων Κοτζαμπάσηδων σήκωσαν ανάστημα και πήραν τα όπλα με όποιες δυσκολίες και τρόπους… και λευτερώθηκαν.
Ήταν μια τρέλα, μια παρ ατολμία που λογικός άνθρωπος δεν βάζει στο νου του.
Με ελάχιστες έως μηδαμινές οι ελπίδες για ελευθερία επιχείρησαν το τόλμημα και δεν βγήκαν χαμένοι. Έχασαν περιουσίες, οικογένειες, την ίδια ακόμα τη ζωή τους αλλά όταν έχεις ένα σκοπό, ένα όραμα, θυσιάζεις τα πάντα. Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογάται αλλά χρέος προς την Πατρίδα, την Οικογένεια, τη θρησκεία. Με αυτά τα ιδανικά κατά νου δεν μπορεί να χάσεις τον αγώνα. Τη μάχη μπορεί αλλά τον αγώνα όχι.
Αν κοιτάξουμε πίσω την πορεία της Ιστορίας της Πατρίδας μας θα δούμε πως πάντα σε αριθμούς και ποσότητες υστερούσαμε χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν δίναμε μάχες ακόμα και εκεί που φάνταζαν χαμένες. Έτσι γράφονται τα Έπη. Κατορθώνοντας το ακατόρθωτο.   
Οι Μεγάλοι Ηγέτες που έβγαλαν από το λήθαργο και την μιζέρια τον απλό πολίτη, τον κατατρεγμένο και τον έβαλαν στην πρώτη γραμμή να δει τον κατακτητή - τύραννο κατάματα, να μην τον φοβηθεί και να τον πολεμήσει υπερασπίζοντας βωμούς και εστίες, είχαν αντιληφθεί και εμπεδώσει πως ό,τι είναι να κάνουμε θα το κάνουμε μόνοι μας και όχι περιμένοντας φίλους να θυσιαστούν για μας. Αυτό Αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε μπορούμε στις δύσκολες ώρες που περνά η Πατρίδα μας να προκαλέσουμε και πάλι τον τρόμο στους ίδιους εξωτερικούς βαρβάρους και στους ίδιους εγχώριους Κοτζαμπάσηδες.
Η ομόνοια του Έλληνα τρομάζει φίλους και εχθρούς.
Μας θέλουν διαιρεμένους, διεφθαρμένους, αμαθείς και απαθείς για τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας. Πολλές φορές μάλιστα και συνένοχους στα Εθνικά εγκλήματα.
Είναι αδιανόητο να υπάρχει Έλληνας που να ισχυρίζεται πως ο Έβρος αλλά και τα νησιά κακώς φυλάσσονται από τις ορδές των τουριστών – επενδυτών από όλη την οικουμένη. Αυτό έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού αλλά δυστυχώς όλα δουλεύουν με σχέδιο και υπομονή. 
Σε άρθρο με τίτλο « Οι λαγοί» πριν 7-8 χρόνια είχα γράψει πως σε κάθε εθνικό μας ηγέτη υπάρχει μια διαδρομή που πρέπει να καλύψει και είχα πει πως η μελλοντική διαδρομή μετά το μνημόνιο ήταν οι μετανάστες. Πλημμυρίσαμε με τις ευλογίες και στο όνομα της δημοκρατίας αλλά και της πολυπολιτισμικότητας με κάθε καρυδιάς καρύδι και θα φτάσουμε να ξεχάσουμε και τη γλώσσα μας. Να αισθανόμαστε σαν τουρίστες στη χώρα μας.
Όταν, έστω και στο και 5 αποφασίσαμε να προστατέψουμε τη Χώρα μας ξαφνιάσαμε τους διακινητές της ανθρώπινης ελπίδας. Αυτούς που το όραμα της αυτοκρατορίας παραμένει άσβεστο. Το κουτσαβάκι της γειτονιάς.  Να μας κουνά το δάχτυλο και να μας παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας αυτός που μέχρι χτες σκότωνε αμάχους!
Ε! όχι αυτό ξεπερνά κάθε όριο θράσους
Πρέπει να του υπενθυμίσουμε πως το σπίτι μας το φυλάμε όπως θέλουμε Εμείς και όχι όπως συμφέρει αυτόν.   
Μια γροθιά όλος ο Ελληνικός λαός πρέπει να γίνει φράχτης απροσπέλαστος σε κάθε επιβολέα των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων. Να κόψουμε μαχαίρι ότι δικό τους κινείται στην αγορά. Στο χέρι μας είναι. Να μη πατήσει Έλληνας για ψώνια.  Τρέφουμε και κρατάμε όρθιο το χέρι που σκορπά το θάνατο σε όλους τους γείτονες του.
Χρόνια έχω να πάρω φρυγανιές από εργοστάσιο που πήγε στα Σκόπια. Μια κοπελίτσα στο σούπερ μάρκετ είχε στήσει τραπεζάκι και καλούσε τον κόσμο να δοκιμάσει φρυγανιές με τυρί. Μου πρότεινε.
-Εσείς δεν έχετε πάει στα Σκόπια; Της λέω.
-Ναι, απαντά.
-Τζάμπα να μου τις δώσεις δεν τις παίρνω, να τις αγοράζουν οι Σκοπιανοί και να το πεις στα αφεντικά σου, της απάντησα.
Ξεχνάμε εύκολα μωρέ! Η άλλη μεγάλη πληγή του Γένους μας μετά τη διχόνοια.
Και το κυριότερο… στις δύσκολες στιγμές θα είμαστε ΜΟΝΟΙ. Αυτό ας το εμπεδώσουμε μια για πάντα.    

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μη μου δίνεις ψάρια…

Ο Κιμ της καρδιάς μας!

Στη ν¨δημοκρατία¨ δεν υπάρχουν αδιέξοδα...