Η ΟΡΜΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ

   1982 δημοτικές εκλογές. Ένας νέος άνθρωπος ο Γιάννης Γιωτάκης με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ ζήτησε την ψήφο των συντοπιτών του.

 Όλη νεολαία στο πλευρό του!

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι μεγάλες ηλικίες. Οι άνθρωποι που δύσκολα ¨τουμπάρονται¨ με λόγια και ζητάνε σαν τον άπιστο Θωμά να ψηλαφίσουν τις πληγές από τα καρφιά, στα χέρια του Κυρίου.

Θυμάμαι είχα δώσει την πληροφορία πως ο Σωτήρης Λούτας δεν θα ψηφίσει τον Γιάννη. Το άλλο βράδυ ο βουλευτής Ν.Ρ ήταν στο σπίτι του.

Με λίγα λόγια όλη η νεολαία τότε είχε ξαμοληθεί σε έναν αγώνα προπαγάνδας υπέρ του Γιάννη.

Ο φίλος μου Νίκος Σ….. είχε πρόβλημα με τον πατέρα του.

-Ρε πατέρα ψήφισε τον Γιάννη! Το αξίζει είναι ο καλύτερος!

Τον κοίταξε, τον ζύγισε και του λέει με τη σοφία της ηλικίας του.

-Είμαι 60 χρόνια, ψηφίζω τον καλύτερο και ακόμα δεν τον έχω δει! Εσύ χωρίς να έχεις ξαναψηφίσει τον βρήκες;

Πόση σοφία Θεέ μου από έναν απλό, καθημερινό άνθρωπο.

Δυστυχώς αν και συνομήλικος τώρα με το συχωρεμένο κυρ Παναγιώτη συμφωνώ απόλυτα με τις σκέψεις και συμπεριφορές του.

Το να ηγηθείς μιας κοινωνίας, ενός τόπου θέλει αστείρευτο ταλέντο και προπάντων συνεργάτες.

Θέλει οι ενέργειές σου να έχουν βάθος χρόνου και να προβλέπεις τι θα ήταν χρήσιμο για τις επόμενες γενιές και όχι δος ημίν σήμερον.

Θέλει έρωτα για τον τόπο και τους συνδημότες.

Έκανα ατέλειωτες συζητήσεις με τον Στέφανο Τσαπάρα, πρώην βουλευτή.

-Χρήστο κάθε μέρα έλεγα του Ανδρέα. Κάνε αυτό! κάνε το άλλο!

-Σιγά ρε Στέφανε! Εσύ κάθε μέρα μου λες 100 πράγματα να κάνω;

-Αν σου πω 20 δεν θα κάνεις τίποτα! Του απαντούσα.

Το ίδιο μας έλεγε και ο οδηγός του. Ο Δήμος Παρασκευόπουλος.

Πόσες φορές ο Αντρέας εκεί που τον πήγαινα δεν είχε αποφασίσει τι στάση θα κρατούσε και με ρώταγε για να του πω τη γνώμη μου.

Και κάτι άγνωστο μιας και αναφέρθηκα στον Δήμο.

Άνοιξη συναντώ τον υπουργό γεωργίας, τον δικό σας , είχε έρθει να δει τον Αντρέα.

-Υπουργέ πως πας; Σκάσανε τα κουτρούλια; Του λέω μόλις τον βλέπω.

Με κοίταξε, χωρίς να καταλάβει τι του είπα.

-Τα κουτρούλια από τα αμπέλια του ξαναλέω, σκάσανε, αμολήσανε;

Τούτος δεν θα τα πάει καλά του είπα του Αντρέα, αφού δεν ξέρει τι είναι τα κουτρούλια!        

Φανταστείτε τώρα τον τόπο μας. Καλά από άρχοντες δεν το συζητώ αλλά είχαμε και κάτι συμβούλους που στόμα είχανε και κουβέντα δεν τους έπαιρνες. Και να έχουν πάρει υπνάκο είδαμε και παρόντες απόντες και ότι μπορείτε να φανταστείτε.

Αααα το καλύτερο.

Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, σύμβουλος έπαιζε με το κινητό του κάποια εφαρμογή που σε ρωτά σωστό-λάθος. Περιττό να σας πω πως συνέχεια κοκκίνιζε. Που  και που έδινε σωστή απάντηση. Κρίμα που δεν τον φωτογράφισα.

Με αυτούς τους διαχρονικούς ηγέτες-σωτήρες που πέρασαν από τον τόπο μας πρέπει να παραδεχτούμε πως δεν είναι σε άσχημη κατάσταση ο δήμος μας! 

Μπορούσε να ήταν και χειρότερα!