ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΑΜΑ


         
                         
                                        ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ  ΟΡΑΜΑ
  Αν και ανήκω στην οικογένεια του Ποσειδώνα εδώ και μισό αιώνα και αυτό χάρις στον αείμνηστο καθηγητή σωματικής αγωγής Ιωάννη Μπιμπίρη, έναν οραματιστή όπως έχω ξαναγράψει.
-Πήγαινε ρε Χρήστο να βγάλεις δελτίο! Δεν λυπάσαι τον Βλάσση [Φίλη] που έρχεται κάθε μέρα σχολείο και με παρακαλάει να σε πείσω να βγάλεις δελτίο; Μου έλεγε επί πολλές ημέρες, ώσπου κάποια μέρα πήγα και έβγαλα δελτίο...
Αρχικά όλο το Λουτράκι ήταν Ποσειδώνας και είχαν ταυτιστεί, ομάδα και φίλαθλοι με το βόλεϊ. Ήταν η εποχή που το γήπεδο του Ποσειδώνα, στη θέση του σημερινού Spa γέμιζε ασφυκτικά κάθε Κυριακή όταν η ομάδα έπαιζε εντός έδρας και στην Α1 κατηγορία παρακαλώ. Παρέλασαν όλες οι μεγάλες ομάδες με όλα τα αστέρια τους τότε, με αποτέλεσμα εμείς οι απλοί φίλαθλοι να ωφεληθούμε τα μέγιστα και να γνωρίσουμε σχεδόν τα πάντα γύρω από το άθλημα του βόλεϊ, πόσο μάλλον οι παίκτες του Ποσειδώνα, που υπενθυμίζεται ήταν όλοι ερασιτέχνες σε μια επαγγελματική κατηγορία και το κυριότερο ΝΤΟΠΙΟΙ.
Δυστυχώς όταν δεν υπάρχει σωστή υποδομή αλλά και σωστές υποδομές το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο και δεν είναι άλλο από τον μαρασμό και την υπολειτουργία του εκάστοτε αθλήματος, που για λίγο έδειξε αναλαμπή.
Αναφέρομαι φυσικά στο τμήμα χάντμπολ, το οποίο με έχει κερδίσει εδώ και πολλά χρόνια. Θυμάμαι με την μια κόρη μου καλύπταμε γύρω στο 1996 ένα αγώνα με τους Αγίους Αναργύρους [Λεωνίδας] και επειδή άργησε να λήξει το παιγνίδι και δεν είχαμε τα στατιστικά, μας έδωσαν το ροζ φύλλο του αγώνα [είχαμε κερδίσει] για να τα βγάλουμε από κει.
Πιστεύω πως για να παίξει κανείς χάντμπολ, εννοώ σε μεγάλη κατηγορία και να διακριθεί το πρώτο πράγμα που θέλει είναι μυαλό. Είναι το άθλημα-σκάκι. Δεν παίζεις σκάκι αν δεν έχεις μυαλό.
Ευτυχήσαμε να δούμε την ομάδα μας να διακρίνεται τόσο σε πανελλήνιο επίπεδο όσο και ευρωπαϊκό. Ήταν όμως μια φωτοβολίδα, ένας κομήτης που έλαμψε και εξαφανίστηκε. Οι λόγοι πολλοί, μη τους αναλύσω. Βλέπω τις απεγνωσμένες προσπάθειες των παλιών αθλητών του χάντμπολ που έχουν τα ηνία της σημερινής ομάδας και τους βγάζω το καπέλο. Δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να κρατήσουν ζωντανό αυτό το πληγωμένο « ελάφι.» Όλοι το καμαρώνουν μα κανείς δεν δίνει δεκάρα για την επιβίωσή του.
Επειδή δεν μ΄ αρέσει να λέω κουβέντες στον αέρα, λέω ναι, μπορείς να αναστήσεις αυτό το πληγωμένο «ελάφι!» Το χάντμπολ είναι ένα άθλημα που μπορεί η νεολαία του Λουτρακίου να φτάσει σε ζηλευτά επίπεδα. Όραμα θέλει που δυστυχώς λείπει, το λέω μετά γνώσεως. Όπως γνωρίζεται έχω αποτραβηχτεί από τα κοινά εδώ και χρόνια, δεν αξίζει, δεν μπορείς να αλλάξεις μυαλά αγύριστα [κοκοτράσηδες.]
Μένω εκτός Λουτρακίου και μπροστά από το σπίτι μου είναι ένα οικόπεδο που έχει μιαν επιγραφή –πωλείται-. Ήρθε λοιπόν ένας συμπολίτης μας, πασίγνωστος, με τον οποίο γνωριστήκαμε λόγω ενός αδέσποτου που υπήρχε εδώ, πριν ακόμα εγκατασταθώ μόνιμα. Ξέρετε τι μου είπε;
-Έχω ένα μεγάλο οικόπεδο στην καρδιά του Λουτρακίου, θέλω να το δώσω στο δήμο και δεν βρίσκω άνθρωπο να συνεννοηθώ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι ρόλο βαράνε αυτοί εκεί μέσα!
Στο οικόπεδο αυτό όχι μόνο κανονικό γήπεδο χάντμπολ μπορείς να κάνεις αλλά και κερκίδες. Είδα με χαρά 20 νέα παιδάκια να ασχολούνται με τις ηλικιακές ομάδες χάντμπολ στον Ποσειδώνα.
Φαντάζεστε να υπήρχε ένα γήπεδο μέσα στο Λουτράκι πόσα παιδάκια θα μαζεύαμε; Δεν θα αναγκάζονταν οι γονείς να πάνε 5 χιλιόμετρα τα παιδιά τους για προπόνηση. Θα μπορούσαν να φορέσουν τη φόρμα από το σπίτι και να πάνε με τα πόδια στο γήπεδο μόνα τους. Στην καρδιά της πόλης είναι σας λέω. Πόσο κοστίζει ένα μπλουζάκι του Ποσειδώνα και να τα μοιράζαμε σε όλα τα παιδάκια του δημοτικού; Ξέρετε σε τι ποσά θα κυμανθούν τα έξοδα των δήμο σωτήρων; Για τη νεολαία, για τα παιδιά τους τσούτα. 
Έμαθα δε χτες που το συζητούσα πως αυτός ο άνθρωπος δεν είναι και καλά στην υγεία του οπότε καταλαβαίνετε καμιά πολυκατοικία θα δούμε αύριο.
Μη νομίζετε πως είναι το μοναδικό που χάνουμε μέρα με τη μέρα. Σας λέω έπεσε στην αντίληψή μου χωρίς να κυκλοφορώ και να επιζητώ ειδήσεις. Σπίτι ο άνθρωπος ήρθε και με βρήκε.
Σας στεναχώρησα φαντάζομαι εεε! Δεν είναι τίποτα ποζάρετε χαμογελαστοί μαζί τους και όλα περνάνε!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μη μου δίνεις ψάρια…

Ο Κιμ της καρδιάς μας!

Στη ν¨δημοκρατία¨ δεν υπάρχουν αδιέξοδα...