Πού έστιν η του κόσμου προσπάθεια; πού έστιν η των προσκαίρων φαντασία;

Πού έστιν η του κόσμου προσπάθεια; πού έστιν η των προσκαίρων φαντασία;

   Μαθαίνοντας το ρόλο μου σ΄ ένα έξοχο σατυρικό θεατρικό μονόπρακτο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, τον «Επικήδειο» που το ανακοινώνω πρώτη φορά και θα κάνει πρεμιέρα στα … Πίσια. Ναι καλά διαβάζετε στα Πίσια, έναν μοναδικού κάλλους τόπο, που όλο τυχαία δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η πληρότητά του αφού με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου δεν διατίθεται ούτε ένα ευρώ στον προϋπολογισμό του ΄19 για αυτόν τον παράδεισο. Εκεί λοιπόν κόντρα σ΄ όσους  πολεμούν τον τόπο ακούσια ή εκούσια, που δυστυχώς οι πιο πολλοί μένουν και εκεί, θα κάνω αυτό που δεν έχουν κάνει αυτοί και ούτε πρόκειται να κάνουν…

Ο πολιτισμός είναι το τελευταίο πράγμα που μπορεί να βλάψει έναν τόπο, μια κοινωνία. Αντίθετα ανοίγει μυαλά, δίνει ιδέες, προβληματίζει και για το μόνο που μπορεί να κατηγορηθεί είναι ότι… ξυπνάει ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί οι «μεγάλοι» ακούν θέατρο και βγάζουν σπυράκια. Θα θυμάστε βέβαια στην εποχή της κραιπάλης τα πούλμαν που έφευγαν με τους δημότες για τα θέατρα της Αθήνας. Εδώ λειτουργούσε τοπικός θεατρικός σχηματισμός, χωρίς δημοτική επιχορήγηση και δεν είπαν ΠΟΤΕ να αγοράσουμε 100 εισιτήρια να δώσουμε σε όποιον θέλει να πάει να δει. Μια μικρή βοήθεια βρε αδερφέ! Εκεί τα «σκάγανε» χοντρά και ποιος τους ήλεγχε πόσα δίνανε, τι κάνανε;

Για να επανέλθουμε στο θέμα. Η επικεφαλίδα αναφέρεται μέσα στο μονόπρακτο που μαθαίνω. Νομίζω πάει «γάντι» στις αποκαλύψεις που μας ήρθαν στο φως. Απορώ δε πως ήρθαν στην επιφάνεια αφού όλοι ήταν της δημοτικής παρέας και δεν είχαν λόγο να το δημοσιοποιήσουν.

Αναφέρομαι στις 2000 ευρώ με τις οποίες το χρεοκοπημένο και με απλήρωτους εργαζόμενους εδώ και μήνες Spa χρηματοδοτεί ως χορηγός το πανηγύρι με τα υδατοδρόμια, διεθνές μάλιστα. Βρε αθεόφοβοι με τι μούτρα θα τους πάτε στο λιμάνι; Τι να δούνε οι άνθρωποι; Τις σπασμένες πλάκες που θα πατάνε; Τα σκουριασμένα και σπασμένα φωτιστικά; Τα τσιμεντένια προστατευτικά που λείπουν και κινδυνεύουν οι περιπατητές να πέσουν στη θάλασσα;

Δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο θα «καταφέρουν» να κάνουν για να ξυπνήσουμε επιτέλους;

Είμαστε άξιοι της τύχης μας μ΄ αυτούς που αφήνουμε ακόμα να μας κυβερνούν. Ακόμα πιο θλιβερό δε ότι υπάρχουν άνθρωποι που συστρατεύονται μαζί τους. Άνθρωποι που δεν έχουν την παραμικρή σχέση μ΄ αυτούς.

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο πλην του ότι, θέλουν και αυτοί να μπουν στην μεγάλη καταστροφική για τον τόπο παρέα, τους εξιτάρει, κάτι σαν τους…πριν λίγο εραστές, σαν τον Καμμένο τέλος πάντων  και ότι μπορούν να συμβάλλουν και  αυτοί με το αζημίωτο φυσικά.

Καλά δεν αγαπούν τον τόπο τους; Δεν σκέφτονται τα παιδιά τους; Δεν βλέπουν γύρω τους πως λειτουργούν άλλοι δήμοι; Καληνύχτα Λουτράκι!