Μη μου δίνεις ψάρια…
Μη μου δίνεις ψάρια αλλά μάθε με να ψαρεύω. Θυμάμαι την κινέζικη παροιμία που είχε πει στον ελληνικό λαό ο Ανδρέας Παπανδρέου προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε πως καλό είναι να μάθουμε να βγάζουμε το ψωμί μας και όχι να περιμένουμε να μας το προσφέρουν έτοιμο. Αυτό ακριβώς πάθαμε και εμείς σαν τόπος. Πάψαμε να στήνουμε αλλά και να αναζητούμε υγιής επιχειρήσεις στον τόπο μας και εναποθέσαμε ελπίδες και προσδοκίες σε μια καλοστημένη φούσκα που ήρθε σαν θείο δώρο στην αρχή και κατέληξε αγχόνη στις μέρες μας. Μιλώ φυσικά για το καζίνο. Μια επιχείρηση επικερδέστερη και από τράπεζα αλλά έστησε το παιγνίδι με σημαδεμένη τράπουλα. Έδινε ψίχουλα, έκρυβε παντεσπάνι. Έβαλε τους αρχοντοχωριάτες απέναντι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αντί να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της πόλης κοιτούσαν πως θα πάρουν χρυσές κάρτες εισόδου, τα ληγούρια, πως θα βάλουν το παιδί του ψηφοφόρου τους στη δούλεψη, πως θα πάρουν τις επιταγές για τις λογής - λογής εκδηλώσεις που είχα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου