Ραγιάδες!

         Σήμερα και με τη βούλα, διαπίστωσα πως δεν καταφέραμε να ξεφύγουμε από τον ραγιαδισμός παρ, ότι νομίζουμε το αντίθετο. Παράλληλα κατάλαβα πως σαν κράτος και μόνο που υπάρχουμε πρέπει να θεωρηθεί θαύμα. Βλέπετε μας έχει λείψει το στειλιάρι των αφεντάδων για να μας κάνει σώφρονες και με υπευθυνότητα.

Επισκέφθηκα ιδιωτικό ΚΤΕΟ. Επειδή έχω την εμπειρία και κρατώ μνήμες αναλλοίωτες του παλιού κρατικού ΚΤΕΟ, μπόρεσα με λίγη παρατηρητικότητα και κοινό νου, να τα συγκρίνω.

Θυμάμαι πηγαίναμε από 6 η ώρα το πρωί για να πιάσουμε μπροστινές θέσεις μη τυχόν χάσουμε ολόκληρη τη μέρα. Οι υπάλληλοι με  'αφρικανικές' σπιρτόζες κινήσεις προσπαθούσαν να βρουν κάτι για να σε αναγκάσουν να τους επισκεφτείς σε σύντομο χρονικό διάστημα με διορθωμένη τη βλάβη προκειμένου να μην απειληθεί η ζωή μας λόγω μηχανικής βλάβης του αυτοκινήτου μας στους δρόμους καρμανιόλες, που ήταν και είναι από μόνοι τους πρόξενοι ατυχημάτων. Φυσικά πέρα της ασχολίας τους με τον έλεγχο των οχημάτων δεν είχαν άλλη ασχολία. Μια φορά χρειάστηκε να μπω στα γραφεία τους και διαπίστωσα πως τα καλοριφέρ ήταν γεμάτα αέρα, γιατί έκαναν τον χαρακτηριστικό ήχο, σαν τρεχούμενο νερό και σκέφτηκα καλά δεν υπάρχει ένας εδώ να κάνει μια εξαέρωση ώστε να μην ακούν όλη μέρα αυτή τη φασαρία αλλά και να έχουν απόδοση στη θέρμανση; Βλέπετε όλοι ήταν μόνιμοι και το μόνο που κοιτούσαν ήταν να τελειώσει το ωράριο και να φύγουν.

Ερχόμαστε στο σήμερα. Αίθουσα αναμονής, προσφορά καφέ και άψογη καθαριότητα για τους κατόχους-πελάτες αυτοκινήτων. Από τη τζαμαρία του χώρου υποδοχής μπορείς να βλέπεις το όχημά σου στη δοκιμασία των τεχνικών. Σήμερα είχα την τύχη να δω δυο υπαλλήλους από αυτούς που κάνουν τους ελέγχους να έχουν ανά χείρας σφουγγαρίστρες, ναι καλά διαβάζετε σφουγγαρίστρες και να σφουγγαρίζουν με επιμέλεια τον χώρο τους. Εκεί που δηλαδή κάνουν τον έλεγχο στα οχήματά μας. Έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου. Θα υπήρχε περίπτωση οι παλιοί κρατικοί υπάλληλοι να έκαναν κάτι παρόμοιο; Ούτε στα πιο τρελά όνειρα μας. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους θεόσταλτους και μόνο με απαιτήσεις. Υποχρεώσεις ουδεμία. Ποιος άλλωστε να τους υποχρεώσει; Όλοι κοιτούσαν να φτιάξουν προφίλ και καριέρα μέσω της ευγενικής χορηγίας της καρέκλας.

Υπήρχε περίπτωση να γίνει γενική απαίτηση και κατακραυγή της κοινωνίας για ξήλωμα του παραμάγαζου αν τo όλο σύστημα λειτουργούσε υπεύθυνα, ευσυνείδητα και με σεβασμό στον πολίτη;

Δυστυχώς παντού λειτούργησε έτσι το κρατικό σύστημα γι αυτό φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού. Όλοι βεζίρηδες στη θέση του βεζίρη.