Ανεπίδεκτοι μαθήσεως

               

   Τραγική ειρωνεία, αυτές οι δυο λέξεις  θα μπορούσαν να αποδοθούν  αλλά και να  χαρακτηρίσουν την σημερινή δημοτική αρχή.

Γιατί τραγική ειρωνεία;

Είχε στα χέρια της, τις τύχες αυτού του τόπου σε δυο κρίσιμες εποχές.

Την πρώτη το 2006.

Με  τα χρήματα που είχε στην διάθεσή της και πραγματοποιούσε ετήσιους προϋπολογισμούς, μπορούσε να αλλάξει τον χάρτη της πόλης μας αλλά και του ευρύτερου δήμου.

Αντ΄ αυτού κατόρθωσε να τον χρεοκοπήσει και να αφήσει τον τόπο με την ανάμνηση της παλιάς δόξας και αίγλης που είχε.

Δεν έγινε το έργο/α - πνοή που θα μπορούσαν τουλάχιστον να μην είναι ζημιογόνος η λειτουργία τους.

Δεν χρειάζεται να επανερχόμαστε στα γνωστά και θλιβερά λάθη του Spa.

Πέραν του Spa, ΤΙΠΟΤΑ άλλο δεν έκαναν προκειμένου να προβληθεί ο τόπος για να   κεντρίσει το ενδιαφέρον του εγχώριου επισκέπτη αλλά και του αλλοδαπού τουρίστα.  

Με τόσα χρήματα που σκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους, με μηδέν όφελος για τον τόπο, αφήσαμε να φύγει μέσα από τα χέρια μας ο κινητήριος μοχλός για την ανάπτυξη. ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Δυστυχώς χωρίς το χρήμα τα περιθώρια ανάπτυξης στενεύουν.

Αυτά θα συμβαίνουν πάντα από τον δήμο μέχρι τις οικογένειες, τα σπίτια μας.

Περνούν πολλά χρήματα από τα χέρια μας αλλά με κακοδιαχείριση επανερχόμαστε στην φτώχεια, την μιζέρια, την απογοήτευση.

Είναι όπως στο ποδόσφαιρο.

Παίζεις, αγωνίζεσαι και σου δίνεται μια ευκαιρία όλη κι όλη.

Την εκμεταλλεύτηκες;

Σώθηκες.

Την έχασες;

Μια ζωή θα βολοδέρνεις και θα μένεις με την πικρή γεύση της ήττας…  

Η δεύτερη ευκαιρία είναι στις μέρες μας.

Με μια εθνική χρεοκοπία, που σίγουρα επηρεάζει και τον δήμο μας, θα πρέπει να καθίσουμε κάτω και να σκεφτούμε την επόμενη μέρα.

Να  αντικαταστήσουμε τον κινητήριο μοχλό, το χρήμα δηλαδή, με το ΜΥΑΛΟ.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έξυπνες και όχι δαπανηρές κινήσεις φέρνουν άριστα αποτελέσματα μέχρι και θαύματα.

Σε έναν τόπο, που εδώ και 60 χρόνια που θυμάμαι, κατά γενική ομολογία η τροχοπέδη της ανάπτυξης του, ήταν οι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και κάποια στενά μυαλά.

Σήμερα  που έχουν σχεδόν εκλείψει τα ξενοδοχεία, κλειστά ή χρεοκοπημένα.

Πολλά   δε παραμένουν κατ΄ όνομα ξενοδοχεία, νιώθουμε απαλλαγμένοι από αυτόν τον δεκαετιών βρόγχο, ΘΑ μπορούσαμε να κάναμε μιαν επανεκκίνηση του δήμου.

Δυστυχώς  όμως, πτωχεύσαμε και σε μυαλά. Αν και πάντα μας διοικούσαν χρεοκοπημένα μυαλά.

Μια παρέα που χωρά και στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, διαφεντεύει τα συμφέροντα της πόλης και νέμεται μέχρι κεραίας οιασδήποτε απολαβής.

Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα τα ίδια πρόσωπα συναντάς λες και διακατέχονται από το αλάθητο και είναι πνευματικά πεφωτισμένοι.

Ουδείς πέραν αυτών δεν αγαπά τον τόπον. Μόνο αυτοί.

Κανείς δεν πρέπει να συμμετέχει σε υπεύθυνο πόστο, πέραν των πεφωτισμένων.

Ακούστε βρε και έναν από την αντίπερα όχθη!

Πέρασε πακτωλός ποταμός το χρήμα από τα χέρια σας και κάνατε μια τρύπα στο νερό!

Μάθετε να ακούτε. Μόνο να υψώνεται τη φωνή ξέρετε!

Λογικό, γιατί είναι το μόνο που μπορείτε να υψώσετε.