ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ


         

                            ΟΙ  ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ  ΣΚΛΑΒΟΙ
   Τη γενιά μου πιστεύω την σημάδεψε ένα Αμερικάνικο έργο που παιζόταν στην τηλεόραση  σε σειρές και λεγόταν «Οι ρίζες», Roots.
Εξιστορούσε πως οι δουλέμποροι της εποχής έπαιρναν με τη χρήση όπλων Αφρικανούς και τους προωθούσαν στα Αμερικάνικα σκλαβοπάζαρα. Εκεί η ζωή εξαρτιόταν από τις διαθέσεις κάθε μαφιόζου δουλεμπόρου αλλά και των αφεντάδων που έναντι ευτελούς αντιτίμου τον έκανε κτήμα του ή μάλλον αύξανε τον αριθμό των οικόσιτων υποζυγίων αφού και οι σκλάβοι συζούσαν με τα υποζύγια και μοιράζονταν τον ίδιο χώρο, έκαναν και τις ίδιες αν όχι και περισσότερες δουλειές.
Φυσικά και δεν είχαν περισσότερα προνόμια από τα ζώα.
Με πάρα πολύ αγώνα, θυσίες, αίμα, ζωές χαμένες, επιτέλους μπόρεσαν οι Αφρικανοί να πάρουν τη θέση ανθρώπου και όχι δούλου, σε μια κοινωνία που μερικές δεκαετίες πριν δεν τους το επέτρεπαν.
Φαίνεται πως έκλεισε ένας κύκλος ζωής, που από την απαξίωση έφτασε στην δικαίωση των έγχρωμων ανθρώπων…
Σήμερα δυστυχώς ανοίγουμε έναν νέο κύκλο, λευκών σκλάβων που χωρίς την βία των όπλων αλλά με ισχυρότερο όπλο. Τον εργασιακό αποκλεισμό σε μια περίοδο που η οικονομική εξαθλίωση δεν έχει αφήσει ανέγγιχτο κανένα νοικοκυριό, το να σε σχολάσουν από την εργασία, ισοδυναμεί με απόρριψη από το κοινωνικό ιστό. Σε βγάζουν από το ρυθμό της ζωής σου αφού σου στερούν αυτό το πενιχρό μεροκάματο που σε βοηθούσε να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Δεν είναι τυχαίο που χιλιάδες συνάνθρωποί μας έθεσαν τέλος της ζωής τους από τέτοιες συμπεριφορές και πρακτικές. Γίναμε χώρα απελπισμένων, μεταναστών, χατζατζάρηδων, αδιάφορων για τη ζωή αλλά κυρίως για τον συνάνθρωπο.
Βλέπουμε την αδικία και σιωπούμε γιατί ίσως αν πούμε το παραμικρό θα είμαστε οι επόμενοι απολυόμενοι. Ο ελεύθερος σκασμός της …δημοκρατίας.
Δεν ξέρουμε πως, ότι συμβαίνει στο γείτονα περίμενε και στην αυλή σου;
Στην τρομοκρατία και στο φόβο μας ποντάρουν οι …δημοκράτες.    
Ναι σωστά καταλάβατε, για τις απολύσεις στο Υδροθεραπευτήριο μιλώ. Τέτοιες απολύσεις ούτε ο Κιμ δεν κάνει.
Για να λέμε του στραβού το δίκιο η εργοδότης δεν έχει ευθύνη όποιους  της υπέδειξαν αυτούς σχόλασε. Ούτε που τους ήξερε αλλά και ούτε που ρώτησε τους καθ΄ ύλην αρμόδιους. Τους προϊσταμένους τους δηλαδή που τους είχαν υπό την επίβλεψή τους εδώ και 10 χρόνια.
Τι έγραψα στο προηγούμενο άρθρο; Λειτουργούν νταηλίδικα και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό αλλά και τον κοινό νου.
Δεν τους πάτε; Ωραία. Κράτα τους ένα μήνα και πες τους δεν μου κάνετε. Είστε τεμπέληδες, αργοπορείτε και τόσα άλλα.
Όταν σαν κράτος δίνεις χώρο σε εργολάβους, ενοικιαστές ανθρώπινου δυναμικού και σαν δήμος δεν κάνεις το παραμικρό να προστατέψεις του συμπολίτες σου, που εργάζονται σε επιχείρηση δική τους στην ουσία, κάτι δεν πάει καλά και σ΄ αυτόν τον τομέα.
Δεν προχωρώ σε άλλα γιατί η υπόθεση θα βρει το δρόμο της, είναι σε καλά χέρια.
Καλά πάτε από φάουλ σε φάουλ. Να δούμε πως θα βγει η 4 ετία.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μη μου δίνεις ψάρια…

Ο Κιμ της καρδιάς μας!

Στη ν¨δημοκρατία¨ δεν υπάρχουν αδιέξοδα...